Harman gemisiz yaba samansızdı
Evde çocuk yok baca dumansızdı
Köyde ana baba kaldı güm ansızdı
Ahu feryat ettik ama zamansızdı

Yaylalarda kalmadı şaşortinin yüzü
Çoban yoktu kayboldu koyunla kuzu
Kar yağmadı bulamadık karlı buzu
Çorba kaynamadı katmadık tuzu

Yaylaya gitmeye at aldım haradan
Köyüme gittim otobüsle karadan
Otuz beş yıl geçti ayrılalı aradan
Köyümün halkı nefret etti paradan

Kış gelince beyaz karlar yağardı
Ahırlarda anam sarı ineği sağardı
Rençper oldum saçlarım ağardı
Dostlar bana ben köye bakardı

Köyden gidenlere üzülerek bakardı
Yaslarını tutar kara yazma takardı
Dostlar gidince O ise ağıt yakardı
Boş kalan evlerin kapılarını çakardı

Gurbette olanları hasretiyle anardı
Dost bildiklerimin sözlerine kanardı
Yanlış yapanlarla birlikte yanardı
Eski günlerim hatırına hep inandı

Köylülerimizi gürbet iline saçtılar
Gençler çalışmaya evden kaçtılar
Çoluk çocuk şehirde kaldı açtılar
Köyde kalanlar başımızda taçtılar

Ucuz ev kiralamaya varoşlara gittiler
Ekmek kuyruğunda komşusunu ittiler
Yokluk sefalet içinde şehirde yittiler
İstanbul Bursa’da yaşamadan bittiler

Fabrikada çalışıp sigortası olacak
Çalışıp bir gün emekliliği dolacak
Hasta olunca tüm hayalları solacak
Elbet köye dönmeye yol parası bulacak

09/09/2009