Şavşat ve Kültür-Sanat Şiirler

Mahallem

Kibar Altunal

Doğduğum mahalle Ziyadoğlu, Ziyatlar,
Orada vardır daha başka sülale ve adlar.

Durun, size bahsedeyim biraz Onlar’dan,
İbrahim Dedegil, Ağanigil ile Beggilden.

Aklım erip yavaş yavaş etrafımı tanımaya başladım,
Maksut Ağa, Mahinur Nene en yakın komşularım.

Evimizin diğer yanı Fiko Nenegil deriz,
Şahsade Emi, O’nu iç güvesidir biliriz.

Nazime Ablayı unutmuyorum mahallenin annesi,
Kocası Taştan Emi yaşı yüze dayansa da köy delikanlısı.

Onların yan komşusu Mustafa Emi içerdi sigarayı çekerdi içten,
Hafize Ablam hala köydedir O’nun bacasıdır bak şu tüten.

Mehmet Dede var idi az yetiştim kendisine,
Hanımı Fadime neney gözükmez yaşardı hanesinde.

Biraz daha büyüyünce baktım bunlar değil sadece komşu,
Kışla yolu kenarında Hanife Abla ile kocası Cevdet Emi bak şu.

İbrahim Dedegil diyorlardı onlara toptan,
Nuriye Albay, Nevzat Emiyi unutamam hepten.

Komşuları Risalet’ti bacısı Naro anası ise Sultan,
Babasına yetişmedim daha önce ölmüştü zaten.

Servet Emi bağırırdı, çağırırdı ta kışladan,
Nazime Abla ise işleri çevirirdi çaktırmadan.

Şevket Emi mülayim biraz da muzipti görünüşü Onun,
İki büklüm olsa da hayattadır Emine Albay karısıydı Onun.

Oğulları Taner hoca çoktandır olmuştu ayrı bir ocak,
Karısı Bahtışen’le bazen köy bazen çarşıda yaşayarak.

Lisan Emmi vardı idi kaybedince çocuklarının anısı eşini,
Gönüldür bu yaşa başa bakmaz Terzigil’den buldu yeni eşini.


Fehmettin Taday gitti gezdi, dolaştı gurbet elleri,
Şimdi şenlendiriyor babasından köyde kalma evleri.

Zeki Emi hep köydedir eşi ise Fadime abla,
Çocukları terk ettiler köylerini herkes gibi ne hakla.

Elbetteki unutmadım, unutur muyum Ağanıgili,
Kışla komşum Simizar Nene ile kocası Mukim Ağagili.

Onun kardeşi idi namı diğer Taştan Ağa,
İçerdi soğuk suyu doktor diye bağırırdı ırağa.

Hanımı Nazime Nene alırdı Onun hiddetini,
Oğulları Yılmaz ile İlhan’ın anlatırdı methini,

Ahmet Dedey hatırlamam ama birilim Binnaz Neney,
Kabına sığmaz oğlu İsrail Köyde olmayalı zaman geçti epey.

Munire Nine komşumuzdu O Musa Beyin hanımı,
Gelinidir Solmaz hanım Temurhan beyse mahdumu.

Nihayet geldik Hefiya Nene, oğlu Selim Emi gelini Zekiye albay,
Çok acılar yaşadı onlar iki oğul verdiler toprağa sanmayın kolay.

Birinin Nurdan birinin Erol idi onların adı,
Selim Emmi’nin ise çoktan kaçmıştı ağzının tadı.

Benim ailemi sorarsanız Derviş Ağagil derler,
Dedem Osman genç yaşta öldü yetim kaldı çocuklar.

Zira Nenem Hefiya idi sanki çelikten iradesi,
Otuz beşinde bir dul kavi olmuş ocak bekçisi.

Rahmetli annem Hüsna Hanım çok sakin insan idi,
Yaşadıklarına karşı tevekkül abidesi, bir sabır timsaliydi.

Amcamın eşiydi Metlube Hanım yaşadı altmış üç yaş ömür,
Elbette Rabbim bilir, kim ne kadar yaşar ve ne zaman ölür.

Yukarıda saydıklarımın çoğu yokturlar şimdi,
Bir gün gelir bizde onlar gibi oluruz elbet bilin ki.

Deriz ki onların cümlesine Mevlam rahmet eyleye,
Geriye kalan bütün sağlarının işlerini asan eyleye.


Kibar ALTUNAL
Ankara, 9 Mayıs 2012

Bu İçerik 296 Kez Görüntülendi

Kültür Şiirler Üye Listesi