Köyde araziyi verdiler şakire
Medeniyet için indiler şehire
Burda kalanları mevla kayıra
Medeniyet için indiler şehire

Şehir daha medenidir dediler
Bütün yüklerini denk denk ettiler
Yurtlarından bir umutla çıktılar
Medeni olmak için indiler şehire

Geldiler şehirde buldular bir dam
Daha ilk günlerden başladı gam
Aile kalabalık altı nufustular tam
Daha iyi yaşamak için indiler şehire

Şehir dedikleri içinde bin âlem
Kimisi lüks içinde kimisi ne bilem
Yurtlarını terk edip geldiler madem
Rahat yaşamak için indiler şehire

Orada gördüler heybetli binalar
Kenar mahallede yıkık gecekondular
Kiminin eli çöplükte kiminin evinde köpekler
Medenileşmek için indiler şehire

Kiminin yok tiyatroya festivale ilgisi
Olmaz komşunun ölüsünden bilgisi
Yok ki aralarında selamlaşma görgüsü
Daha mutlu olmak için indiler şehire

Aç mısın tok musun bir soran olmaz
İyi günün kötü günün bilen bulunmaz
Kimse dar günde yanında umulmaz
Daha güvende olmaya indiler şehire

Dilencisi boldur her köşe başında
Bunların bile yok sahicisi aslında
Gülücükler sahte, umutlar boşuna
Huzur bulmak için indiler şehire

Uğraştı, didindi tutunmak için
Anladı çok zormuş şehirde geçim
Umdukları ne idi buralar ne biçim
Taş yerinde ağır deyip döndü köyüne


26 Mart 2009, Ankara
Kibar Altunal