İki omuzunda kutsal bir dava
Yolunu okula büker öğretmen
Sattığı güneştir aldığı hava
Derine derine çeker öğretmen

Ona boyun büker kır çiçekleri
Ondan öğrenirler tüm gerçekleri
Cümle tembelliği kötülükleri
Kitapla defterle yıkar öğretmen

Bilgiyi yoğurur sevgi tasında
Işıktır ömrünün her sayfasında
Hatırlanır bir Yirmidört Kasım’da
O gün ağızlarda şeker öğretmen

Elinde sönmeyen feneri vardır
On parmakta on bin hüneri vardır
Sayısız delikli kemeri vardır
Her gün biraz daha sıkar öğretmen

Onun bir adı da kararlı kişi
Ne sıcağı dinler ne karlı kışı
Koşar enginleri aşar yokuşu
Sonra en yükseğe çıkar öğretmen