Hayatını adar tek bir davaya
Okuldan her akşam çıkar öğretmen
Sözleri başıboş gitmez havaya
Tohuma toprağa eker öğretmen

Kır çiçeği onun elinden açar
Gittiği her yerden ışıklar saçar
Laik eğitimle yobazlar kaçar
Tüm pislikleri yıkar öğretmen

Bilgiyi yoğurur dibek taşında
Doğruyu öğretir yedi yaşında
Hayatı biter öğrenci başında
Hayatın yükünü çeker öğretmen

Nakış nakış işler dokur kilimi
Atatürk’ten miras kalan bilimi
Medeniyete giden yoldur ilimi
Karanlığa ışık yakar öğretmen

Elinde her zaman feneri vardır
Her bir parmağında hüneri vardır
Sayısız delikli kemeri vardır
Her gün biraz daha sıkar öğretmen

Her bir öğretmenin kutsaldır işi
Ne sıcağı dinler ne soğuk kışı
Hürriyete koşar kalsa bir kişi
Koşarak zirveye çıkar öğretmen

ARSİYANLI silahı tek bir kalem
Görmemişti sazlı sözlü bir âlem
Yirmi dört Kasım"a gönderse selam
Kuytu bir lokalden bakar öğretmen