Ne gerek var bizden uzak olmaya
İnsanoğlu gel de halimizi gör
Bir adım at kapımızı çalmaya
Dost gibi uzanan elimizi gör

Öğretmenler tatlı tatlı söz söyler
Ne söylerse doğru söyler öz söyler
Cahil kalma oku söyler yaz söyler
Güzeli konuşan dilimizi gör

Alnımızdan dökülen ter nur olur
Sevgi filizlenir nefret sır olur
Bizim yaktığımız ateş gür olur
Meş’aleyi tutan kolumuzu gör

Amacımız aydınlık bir gelecek
Orda yüzler ışıl ışıl gülecek
Öğrenci arıdır öğretmen çiçek
Güneşin renginde balımızı gör

Sınırsız sorumsuz davranamayız
Ata’nın izinden ayrılamayız
Dalında güzeldir koparamayız
Kırmızı beyazlı gülümüzü gör

Emek çekirdeği ekeriz her gün
Bilgi fidanını sularız gün gün
Hasat mevsiminde uğra da bir gün
Yemişle yüklenen dalımızı gör

Kitabı defteri karıştırırız
Tohumu toprakla barıştırırız
Bakımını yapar yetiştiririz
Pazara çıkacak malımızı gör

Uğraşırız geçer senelerimiz
Durmadan konuşur çenelerimiz
Beyazlanır artık saç tellerimiz
Şapkanın altında kelimizi gör

Bir sızı duyarız inceden ince
Gün gelir dünyadan el çekilince
İmam minareden salâ verince
Yerde yorgun yatan ölümüzü gör

Bin dost bırakırız bir tek gideriz
Biz bize isimsiz öğretmen deriz
Gönüllerde buram buram tüteriz
Cennete yönelen yolumuzu gör