Vallahi üzülmedim kendim için…
Derdimden ölecek halim yok ya gittin diye
Ben miyim sanki ilk terk edilen…
Şiirlerim kaldı bir başına …elsiz ayaksız..
Sensiz ne yaparlar ne ederler diye
Bahtsız şiirlerim için gözyaşlarım..

Vallahi üzülmedim kendim için,
Dünya umrumda mı benim!
Bi dağ başına çıkarım
Bi sigara yakarım…
Dünyayı yakarım umrum olmaz.
Ne bileyim bi atım bi köpeğim olsa..
Kralını tanımam ademoğlunun

Şiirlerime üzüldüm en çok diyorum

-sen- vardın bi de –ben- özne olarak…
Başka kimsecikler yoktu..
İçlerinde “sen” olmayınca kim anlar onları..
Şimdi kalkıp deseler ki – senin yaptığın iş mi?
Bir şiiri öznesiz bırakır mı hiç insan?-
Söyle bakalım ne cevap vereceksin?

Vallahi üzülmedim kendim için…
Boşa yazılmış şiirlerime ağlıyorum…

14.07.2006