Halk ülkesinde olanlara ağlıyor
Aşını ekmeğini başkası sağlıyor
Yoksulluk elini kolunu bağlıyor
Çekilen acılar yürekleri dağlıyor

Emperyalizm kana doymuyor
Çocuklar asker olmuş oynuyor
Dünya savaşa karşı koymuyor
Aç olan halk fırınları soyuyor

Havan topları ağaçları yoluyor
Toz dumandan çiçekler soluyor
Çocuklar bilmeden asker oluyor
Anne babalar nefretle doluyor

Yıkıldı dünyanın birlik düzeni
Cezasız kaldı insanlarını üzeni
Öldüler dayısı yengesi kuzeni
Seyrettiler kan gölünde yüzeni

Silahla çocuklar birlikte yaşıyor
Silah sesleri oyun sanıp şaşıyor
Ölen sokakta sağ kalan kaçıyor
Okul hastaneye mermiler saçıyor

Siyah saçları o gün okşadı ölüm
Toz toprak içinde yaşadı gülüm
Tank tüfek yaşarken oldu zülüm
Parçalandı yoksulluktan çulum

O ülkede yaşayan çoğu çocuktu
Adı Barıştı soyadım ise umuttu
Hayatta özgürlük şiirlerini okuttu
Toplum bu şiir karşısında sukuttu