Oldukça halsiz ve bitkindi.
Yüzü portakal sarısı,
Gün akşama kadar
Aç susuz.
Pencereden sokağa bakardı.
Sabah gidenlerden ilk dönen çocuğuydu,
Köşeden geldiğini gördü.
Çocuk doğru mutfağa yürüdü.
İkinci gelen karısıydı,
Ayak sesinden tanırdı.
Yüzünü pek az görür sesini sürekli duyardı.
Kapa dedi pencereyi,
Soğutma evi .
Yüzüne bile bakmadı.
Oysa;
Gençliklerinde sevmişlerdi bir birlerini.
Kızın babası vermem,
Oğlanın anası alma demişti.
Alabilmek için sevabını bu gençleri evlendirerek,
Hayırlı bir işin tüm köylü uğraşmıştı o kışın.
İlk gece hayal kurdular bu büyük şehir
İlk sırasını aldı hayallerinin.
Geldiler
Başını sokacak bir ev,sıcak aş birde iş
Gayrisi can sağlığı
Ama olmadı,
Oldu dediklerinde ekmek alacak paraları yoktu ceplerinde.
Tek göz evlerinde akşam yemeğinde ,
İlk hamilelik tebessüm ettirdi karı kocayı çocuklar geldi arka arkaya
İşe başladığında köylü kızı,
Temizlikçiye çıktı adı.
Evin beyi de beydi hani.
Hanım efendide hanım gibiydi.
Ayaz gecelerin soğuğu
Sağlıkları uçurdu bir anda
Müzmin hastalık sardı kocasını.
İlk gencin rüyasını bitireli olunca on yıl,
Çocuk okulda
Bey yatalak.çalışan köylü kızı olunca şehirli,
Çocuk mutfaktan çıktı.
Kadın eve geldiğine pişman,
Para istiyorlar okuldan dedi,annesine.
Son lokmayı yutarken.
Kocasının duyacağı bir sesle,
Ölsen ne var ki deyince,
Bu günde akşam oldu dedi kocası.
Sabahı görmesem ne eksilir ki koca şehrin nüfusundan.
Beş yıl sonra görmedi sabahı,
Cenazede on yıl önce tanıştığı bey vardı,
Kadının kolunda.
Allah taksitratını af etsin

İsmet Aci 1992 Aralık