Yine Efkâr Tepesi ağlar orda bir güzel
Yüzünü bana dönmüş, karşıda Kayadibi
Mevsim hazana ermiş, yaprağı vurmuş gazel
… Benzemez kimselere özü kendisi gibi
… Keşke sokulsa bana, Van’ın kedisi gibi.

Sarmalanmış yeşile, olmuş dağın çiçeği
Bezenmiş gecelerde sanki ateşböceği
Dokunmuş al yüzüne sevdaların gerçeği
… Benzemez kimselere özü kendisi gibi
… Keşke sokulsa bana, Van’ın kedisi gibi.

Her soluk alışında dokunsaydı nefesi
Gül darılır bülbüle eğer çıkmazsa sesi
Derdime derman olur içten gelen busesi
… Benzemez kimselere özü kendisi gibi
… Keşke sokulsa bana, Van’ın kedisi gibi.

İşlemişim beynime gözlerdeki bakışı
Kulağımda bir ninni Mansurat’ın akışı
Tülbentlere gül olmuş sanki çember nakışı
… Benzemez kimselere özü kendisi gibi
… Keşke sokulsa bana, Van’ın kedisi gibi.

RABATLI uzaklara daldım da bakıyorum
İçinde seni yazan kilimler dokuyorum
Çoğaldı gözyaşlarım deryaya akıyorum
… Benzemez kimselere özü kendisi gibi
… Keşke sokulsa bana, Van’ın kedisi gibi.



01.09.2012- Efkâr Tepesi
Ertürk DEMİRCİ