Şavşat ve Kültür-Sanat Şiirler
YANDIM
Onyedi Ağustos gecenin üçü
Birbirine girdi toprağın içi
Nicesi dünyadan topladı göçü
Zamansız yok olan canlara yandım
Kötü kader yakaladı uykuda
Kara ölüm bekliyormuş pusuda
Hayaller toprakta umutlar suda
Sabahı olmayan günlere yandım
Hani bu dünyanın hani temeli
Ödemekle bitmiyor ki bedeli
En sonu tattırdı bize eceli
Tabuta sürünmüş kanlara yandım
Anne yavrusuna sarılmış ölmüş
Babanın her yanı kırılmış ölmüş
Çocuklar dirilmiş dirilmiş ölmüş
Bire yüze değil binlere yandım
Kopardılar yaşamanın fişini
Bitirdiler bu dünyanın işini
Doldurdular Azrail’in dişini
Böyle noktalanmış sonlara yandım
Bu İçerik 293 Kez Görüntülendi