Kabul et Yunus’um beni yoluna,
Ham idim yanında olmaya geldim.
İnsan-ı kâmilin tarifi sende,
İnsanı insanda bulmaya geldim.

Seninle başlardı gönül seferi,
Sen idin bent olup durduran seli;
Körkuyu gibiyim gittin gideli,
Sözünden feyz alıp dolmaya geldim.

Varamasın sana gönül yormayan,
Muhabbet yolunu senden sormayan.
Tanımasın bizi bizden olmayan,
Renklerden arınıp solmaya geldim.

Kokundan utanıp kızardı gülüm,
Sesine sevdalı şeyda bülbülüm.
Yetmeye ermeye biçilen ömrüm,
Yanında bin ömür kalmaya geldim


Yunus KARA