YÜREKTE KALAN

Onu son gördüğümde
Ak düşmüştü saçlarına;
Yüzündeki belirgin kırışıklıklar
Yaşanmamış birşeyleri anlatıyordu döne döne,
Gözleri hüzünlüydü,
Ezik bir umutla bakıyordu toprağa;
Onu düşünüyordu besbelli:
O yeşerten, o sevgi dolu toprağı;
O kara dosttu, o sadık yardı,
Umudu yeşerten, meyvelendirendi,
Emeği geri veren,
Yuttuğunu doğuran oydu.
Artık ona iyice yaklaştığını hissediyordu.
Korkmamalıydı, öyle düşünüyordu.
Belkide yaşayamadığı sevdayı onda bulacaktı.
...
...
Su gibi akıp giden zaman,
Onuda toprağa yolladı çok geçmeden.
Şimdi mezarında yeşeren çiçekler
Ona en yakın olan şeyler
Ve salınışlarında devinen bir ezgi...
“Sevdadır adı,
Hiçbirşeyde olmaz tadı.
Sevdalıdır adı,
Sevmeye doyamadı...”

10 Aralık 1991 / Alptekin Biber