BUGÜN KARAKIŞI YAŞIYORUM

Kış olmasına rağmen, aylardır güzel süren hava bu gün tam etkisini gösterdi.

Acaba diyorum dağda yada yolda kalan varmı? Açmı, üşüyor mu..? Bilsemde ulaşsam, açmı doyursam, yorgunmu elini tutsam diyorum...Zordur karakışın soğuğu, acıtır yakar insanı. Aklım almaz, elim yetmez biliyorum.. Biliyorum ama yinede bekliyorum...

Bizim dağ iyidir; eski deliliği eski hırçınlığı yoktur artık. Kolay kolay kimse kalmaz. Hem uyanıktır insanımız. Eski yokluk , eski yoksulluk muki; bir çuval arpa , bir çuval buğday için kendini dağlara, kara borana vursun... Çok duymuştum eskilerden çokkk... Dinlemiştim elim kulağımda hayallere dalarak. Bu nasıl baba... bu nasıl ataki çocuklarının bir lokma ekmeği için kendini dağlara ölüme vuruyor..?

Bundan 5 yıl önce Kars-Ardahan karayoluyla Ardahana gelmekte olan bir tır Sakaltutan dağında zirveye çıkarken patinaja tutuluyor. Tırın içinde 2 şöför var... Gecenin bi yarısı. Biri direksiyonda, diğeri zincir takmak için arabadan iniyor. Direksiyonda olan dışardan bi uğultu duyuyor, inecek inemiyor çünkü el frenini çekmesi lazım. El frenini çekse donacak, bi daha inmesi mümkün değil. O yöreyi eskilerimiz çok iyi biliyor çünkü; ekmek davası için o dağları çok arşınlamışlar çoookkkk. Neyseki şöför son çare el frenini çekip arabadan iniyor. Elinde fener, arkadaşına sesleniyor. Arkadaşından ses seda çıkmıyor. Bir bakıyorki kan izleri var, bide köpek buna doğru yaklaşıyor. Bu koşar adım arabaya canını zor atıyor. Sonuçmu? Telefonla jandarmaya ve susuz ( eski cilavuz) polisine dağda kaldığı haberini veriyor. Bir bakıyorlarki adamın sadece ik adet ceket düğmesi kalmış anında kurtlar parçalamış, üstelik kan bulaşan elbiselerinide yemişler. Şimdi coğrafi konumada baktığımda; atalarımızın, dedelerimizin bizi var etmek ve yaşatmak için nasıl bir bölgede yaşam mücaadelesi verdiğini daha iyi anlıyorum ve onların önünde saygıyla eğiliyorum...

Aradan yıllar geçmiş, göçen gitmiş.... kalan kalmış, yine bir kara kış ben burdayım ve ben...

BUGÜN KARAKIŞI YAŞIYORUM....
-42 DERECE

Bu gün yine geldim... kendi kendime gezdim dolaştım , kendi yazılarımı okdum bekledim bekledim... yok abi yok... Tamam söz arkadaşlar artık ben gelsem bile yazmıyacağım , yorumda yapmıyacam , eleştiride yok valla siz yazın yeterki yazında okim........:((

KENDİNİZE İYİ BAKIN

Sağol soner kardeşim...

iki aydan sonra iyiki gelebildin. Hergün sitede olan senmiydin. Bak ben bile sizlerin adına , hanlı köylülerin adına artık her gün bu sitedeyim. Hele elinin altında pc bulunupta şu steye günlük uğramayanların davranışına anlam veremiyorum. İnanın iki gün gürcisatana geçtim diye uğrayamadım nerdeyse kafayı yiyecektim... Üstelik geçerkende yine bir hanlı köylüden burda bu sitede izn alarak gittim... Sağol Erdal . Sen izin vermesen gitmeyecektim. Yani emmoğlu izin vermeseydi yinede gidemiyordum. Soner bak sanada kızıyorum. hakkımda var hem amcayım hem abi..! Neredesin kaç zamandır...? Hele Nurdal ya onca yazı yazıyor , bi zman bulupta şuraya inemiyor, şurda iki satırda kendi köyünün köylülerinin uğradığı yere gelemiyor...Yahu valla anlamıyorum...Artık Erdal la gürsel birde irfan olmasa vay halimize...Bundan sonra ben kafaya koydum siteye eren abimi getirecem. Şaka değil ciddiyim. Mulallim Naci artık seni hatırladım...Ertuğrulun çocukluğunu bilirdim ama muaalim naciyi tanımayınca öylesine yazmıştım. Sağolsun gürsel hatırlattı. Senin MSN yi ekledim, endişen olmasın.

Neyse arkadaşlar kendinize iyi bakın ve yavaş yavaş toparlanmaya başlayın gelin şu siteye dertleşelim konuşalım. Bu dünya 3 günlük, 2 si gitti bile.........

GÖRÜŞMEK DİLEĞİYLE.....

Sevgili kardeşim İRFAN

Ya hu o taraflara gelmek istiyorum ama korkuyorum. Korkum gelmekten değil inan gelipte gerei dönememekten korkuyorum.

Bilenler bilir; bir zamanlar rizeye karargah kurdum, tam 15 yıl samsun ve hopa arasından kurtulamadım. O şantiye senin bu şantiye benim gez allah gez. Benim kolay alışkanlık hastalığım var. Bir yere çok kolay alışır ve adapte olurum. Zorlada olsa kalkım bi ardahana geldim.. aha burdadda 13. yılımı tamamladım. Şimdi es kaza kalkıp izmite gelirsem sakın ola ki beni 3 günden fazla orda tutmayın. Çünkü canım sıkılır nasıl olsa bir haftaya bitiririm diyerek bir iş alırım, o işin arkası çorap söküğü gibi gelir; bi de bakmışsın bi 13 yıl geçmiş hala ben izmitteyim... Sonra ne olur benim burdaki işlerin hali. valla beni topa tüfeğe tutarlar. en iyisimi ben şimdilik gelmiyim.:)))))))))))))

ya arkadaşlar tek tek kaybolmaya başladı..ne yapsak acaba bilmemki..? diyorum yoksa arkadaşlar ben geldim diyemi kızıp gittiler.. Senle gürsel olmasanız kimse gelmeyecek. bak hocayı bile sonunda konuşturdum. artık burdan çıkmaaz... neyse şimdilik az müsaade isteyim tekrar gelecem........ görüşürüz.

İrfan .. erkan hoca son yıllrda biraz daha duygusal oldu.. onun içindir sitemleri... Bilirsinki erkan hoca hala hantuşet sporun hayaliyle yaşıyor... hoş gör hocanı....o sizleri ne kadar sevdiğini ve özlediğini vurgulamak istemiş.

Yahu erkan ben ağ göle atılan sazan balık yavrularını unutmuştum.gerçekten onlar bu sene tam oldular yazın artık ağ gölün kenarı inşallah piknik alanı olur...Ama bak sen her hafta gidiyorsun.. sakın hepsini tutma yoksa bende sen ardahana geldiğinde seni hamsi yaparım ona göre...Hem hesap ver bakim ruhsat işlemleri için belediyeye gitmiştim . erken gelirim diyede not bırakmıştım. sen beni görmeden nasıl gittin? elime geçme sakın..neyse şimdilik seni köylülerime bağışlıyorum...Bidaha olmasın yoksa.... biliyorsun. Bakın arkadaşlar erkanı bile burya getirdim.. daha getireceğimde başka...sakın balığın kafası konusunu amacamın palavralarına benzetmeyin haaaaaaa. inanın gerçek...bende duydum şok oldum...ama şaştığım tek şey o balığı yerken hiç mi boğazına takılmadı yawwwwwww aşkolsun insan keser bi parçada bana gönderirdi...Neyse hakkımı helal ettim............ama bi şartlaa. siteyi her zman ziyaret edeceksin...

Selam irfan.Görüyorsun özkan abin siteye geldi diye her kes siteyi terk etti.Acaba bidaha gelmesemmi diyorum. İnanın çok üzüldüm :(( Ama ben yazılarımı ve anılarımı bile bu sitede yazmaya devam edecem. Yaza gelirsen yanıma uğrayacağını söylemişsin inan çok sevinirim...Unutam şavşata gedliğinde bi telefon açman bile bana yeter seni ordan aldırırım. Direk ardahana gelirsen zaten sorun yok ben seni burdan şavşata yolcu ederim .Biliyorsunuz artık burası bir il sadece türkiyenin her yerine değil bazı kafkas ülklereine de burdan servis kalkıyor..Haberim olmadan şayet direk ardahana gelirsen kime sorsan gösterir. ÖZKANAY MÜHENDİLİK nersi diye sorsan gösterirler. Şu sıralar inanın bi istanbul bide bursa seferi düşünüyorum .Çünkü; insanlarımızın genelde göç ettikleri yerler oralar. Gidip bakmak istiyorum insanlarımız ne kadar değişim yada değişmemiş. Onları görmek ve onlarla dertleşmek istiyorum. Bakacağım hayatları ne kadar ki köylerini ve köylüleri unutmuşlar. Bursada gençlerle buluşmanı ve sohbetinizi yazmışsın: İnan bi an kendimi aranızda ve sizinle hissettim. Bu duygu bile düşünen ve bilen insanın , içinin buğulanmasına yeterde artar bile. Ama size kızmadımda değil.. Ya gençisiniz heyecanlısınız anladık ta ...İnsan Aksay gibi bi insanı o cümbüşün içine çağırıp bazı olayları anlattırmayı, ayıyı nasıl gıdıklamayı düşündüğünü yada yılanı pişirmeden nasıl çiğ çiğ , hemde diri diri ısırarak yediini anlattırmazmı? Aşkolsun irfan valla hem kızdım... hemde azıcık üzüldüm..:))))

İnsan hiç değil bi sorardı yawwwww sorardıki ‘‘ Aksay abi şorakta ayıyla gece 12 de nasıl karşılaştın?’’ yada dereye kendini nasıl attın karşına kim çıktı...? Hey gidi günler heyyyyyyy. Anlayacağın kocadık irfan kocadık.... Hazır konu aksaydan açılmışken sizlere ne anlatim arkadaşlar; Bir yaz gecesi ; galiba birazda azgın, deli zamanlarım olacakki gece köye gidyorum. tam şorakta sancak amcanın ayıyla bir kuzuya anlaştığı noktaya geldim. Ama sizlerde iyi bilirsinizki zaten o noktaya gelinceye kadar insanın kafasında bin bir türlü düşünce. Her karartı bi canavar, her hışırtı bi düşman,her gölge bir cin yada bir peri..Gece zifiri karanlık elimde ne bir fener , nede çakacak bi kibrit..tamda yabani hayvanların gece karşıdan karşıya geçtiği nokta... oradan geçinceye kadar gözüm yolda kulağım kirişte duyduğum tek ses kalbimin gümbürtüsü.. Oda ne..’ rappp... diye durdum. Karşımda kocaman bir karartı oda durdu...Korku bu yaa heybetlimi heybetli, kocamanmı kocamann azman gibi bişey aramızda 5-6 metre ya var yok ...anladımki kurtuluş yok. Ne bağırmak, nede ıslık çalmak hiç biri aklımda yok inanın, tüylerim diken diken...Tarifsiz bir korku tarifsiz bi ürkü..Kaçacam ama kaçış yolumda oo.. geri dönemem, erkeliğe sığmaz ama ya ilerde gidemiyorum. eeeeeee solu uçurum sağı bildiğiniz gibi hem yüksek duvar hemde duvarı aşıp geçsem bile ot boğazda iki adımda beni yakalar diyorum...Ama; bu canavar her neyse önümde durdukça büyüyor,büyüdükçe heybetleşiyor... azmanlaşıyor. Son bi garet dedim bu beni tutsa tutardı, yese şimdiye kadar kırk lokma ederdi. Ben yinede buna yol vermeyi düşünim belki geçmek için bekliyor..nede olsa insaflı merhametli hayvanmış yoksa beni şimdiye kadar yer bitirirdi.:))) Neyse ki son bi karar ve ani bi hamleyle el atıp duvara sıçrayıp diğer tarafa kendimi atmamla birlikte oda ne...? canavarda kendini yere attı ama ardından bir ses ..:)) ‘‘ Tepyenme lennnn yekeyımmm...! ‘‘ aaa bu ses tanıdık Aksayın sesi...:))))))) Siz halimi düşünün.. ona orda ne dediğimi ona ne sövdüğümü siz tahim edersiniz her halde...ta bi artık bende bozuntuya vermedim sende teprenme ulan ĞIDİİİİ...tabi oda tanıdı kalktık ama ardan belki yarım saat belki bi saat geçti bilinmez . oda ter içinde bende... silahımı paş parmağını kaldırmış işaret parmağınıda ileri doğru uzatmış :)))

sanki ben görecem o karanlıkta da elindekinii silah sanacam...Tabi oturduk soluklandık birer sigara sardık... Ama arkadaşlar o sigaranın tadı bi başkaydı, daha bi başka anlamlıydı...(( kokusu dostluk, dumanı sevgi ve kardeşlik kokuyordu...kağıdı çizgili defter kağıdı...amaa...ama... tütünü hakikiydi...İnanın ğalo yaprağı değildi...

SAYGIYLA VE SEVGİYE KALIN KARDEŞLERİM...

Evet arkadaşlar demek ki bu siteye gürsel dede den daha sık uğrayan yokmuş.

Gürsel bana ulaştın sağol. Farkındaysan artık her gün dertleşiyoruz. Sabah günaydın deyip köyümün insanıyla işe balamak o günü onu arada birde olsa karşımda görerek çalışmak inan bana sonsuz haz veriyor. Kendimi kendi köyümde ve kendi insanlarımla hissediyorum. Şİkayetlerimi sıkıntılarım yada sevinçlerimi seninle anında paylaşabiliyorum . Bu ne kadar güzel bi duygu sana sonsuz teşekkürler... İrfan dayımın oğlu mailini aldım oturup orada yazmak istedim ama özel olurdu seninle burda dertleşmek daha bi güzel ... En azından kendi insanlarımızın arasındayız...ama sen yinede aradabir yazarsan iyi olur.. elbetteki bende yazacağım. Sizleri bulmuşum sanalda olsa artık kaybetmek istemem...çünkü biliyorum ki artık memlekete gelince bana uğramadan bi acı kahvemi içmeden hiç biriniz geriye dönmesiniz. Ne kadar çok ibişlerin deliler derlersede sen bakma her kes biliyorki akıllıyız . Biz herkes gibi köyümüzün ve köylümüzün delisiyiz. Bak Mustafa dayım bile kooooca izmire sığamadı kaçtı bu sene köyüne geldi. Keşke hepimiz köyümüzü onun kadar sevebilsek ve arada bi kaçıp köyümüze gitsek dimi?

Muallim naci ilk başta seni hatırlayamadığım için affet. ama şimdi seni ve senin çocukluğunuda hatırladım. Cimşit abi saygı duyduğum abilerimizden biridir. Umarım şimdi beni mazur görmüşsündür muallim.

E bakın arkadaşlar.. artık züfere takılmanızı yasaklıyorum. Ya iyiki öyle bişey düşünmüş, iyiki yüreğinden bir şeyler kopmuşta pancarcıları hatırlamış ve bizlere de hatırlatmış . Bakın ne güzel. Bana bile yıllar önce ; yaylaya çıkan pancarcıları hatırlattı . Şaka bi tarafa gözlerim doldu. O günleri anlamak için o günleri yaşamak lazımdı. Yine o zamanın biz çocuklarının ufak tefek yaramazlıkları yada haylazlıklarının dışında her şey inanın güllük gülistanlıktı. Hangi köy yoktu ki pancarcı çıkarmasın . Ama bizim köyün pancarcıları dillere destandı. Ama bi şeyi hatırlatmadan geçemiyeceğim.. :))) Şu bizm köyün gençleri yok mu...gençleri... Bizler o yakın çevredeki her köyün pancarcı şenliğine giderdik zevkimize göre eğlenir, güler oynardık , sonunda da küçük bişeyi bahane eder ortalığı dağıtır gelirdik. Sanki o dağlar o şenlikler bizim gençlerimizden sorulurdu. Şikayetler üzerine günlerce evdeki büyüklerimizle kızılca kıyamet yaşardık. Ya bizim pancarcı şenliklerinde ; gelir uslu uslu izlerlerdi , akıllıca otururlardı biz yinede bi pislik çıkarırdık adamları döver kovalardık. Arkadaşlar galiba bizim köyümüzün suyunda yada toprağında var bi delilik. Ya bizden sonraki gençler yani sizler çok mu akıllıydınız ? Pancarcı yoktu, ama yaptığınız yaramazlıklar ta gurbetlere kadar kulağımıza gelirdi... Dinlerdik bazan gururla bazan üzgün , bazan hüzünle.

Onun içindirki diyorum takılmayın züfer kardeşime.. Hayal etmesi bile bi başka güzel..

İnanın şimdi hep gurbetlerdeyiz ... Ben şimdi komşu köyün bile kavga ettiğimiz çocuklarını özlüyorum...İştir insanlıktır bir yerde karşılaştığımız zaman inanın kendi öz kardeşime sarıldığım gibi sarılıyor, o insanları sevgiyle ve saygıyla ağırlıyorum... Çünkü vatanımız bir, toprağımız bir, özümüz bir sözümüz birrrrr.

Züfer ben sana katılıyorum... Düşüncelerini gerçekleştirmen için sponsor gerekmez... araba tutmana hacet yok. Çünkü; Köyde olup ta o yaylaya yüryemiyecek insan yok. Her kim varsa gelir. senin masrafın davulcuya ve zurnacıya çıkar... O yalaya o gün için çıkan hiç bi kimse aç kalmaz...Hala daha yaşlıda olsa gençte olsa orada kalanlar kimseyi aç bırakmaz. şişe köfteye de gerek yok. Bizim insanımız tuza ekmeği banıp yememişmi... soralıp büyüklerimize. Gerekirse bizde öyle yaparız..Ama tekrar ediyorum davulcu ve zurnacı benden...sen sadece organize et. Bunun içinde gün belirle yeter... Ogün için sağ olan ve izin imkanı olan orda, olmayanda sonradan bizden duysun...... tamam mı can kardeşim..? anlaştık dimi ? ama gelmesen ... Davulcunun zurnacının masrafını da halam oğlu niyazi abiye yüklerim bilmiş ol...Hiç bişey yapamasam Niyazi abim ardahana geldiğinde el koyar 1 hafta bırakmam... gerisini sen düşün.

Kusura bakmayın arkadaşlar; Bundan sonra eğer burda olursanız bi dahaki yazımda amcamın ayıya söğüt değeneğiyle vurup dört tup birden sıçarattığını anlatacam...daha sonrada sırtına binip kan ter içinde kalana kadar ayıyı sıpırt nagmurt yukarı yayla velaya aşağı yukarı dört nala sabaha kadar sürdüğünü anlatacam. Daha bitmedi: rahmetli sancak amcanın ayıyı nasıl kandırdığınıda anlatacam... anlatacam ki........! bunu ersoy bile bilmez...

kendinize iyi bakın gurbetçi, evet gurbetçi... ama hala daha özünü sözünü yitirmemiş benim güzel köyümün insanlar..

hepinize sonsuz sevgi ve saygılar...

Selam köyümün güzel , mert ve yürekli insanları...

Sevgili kardeşlerim yorumlarınızı sitemlerinizi tek tek sabırla ve biraz da hasretle okudum... Köyünü ve geçmişini halen daha özleyen ve bir şeyler yapmak isteyen insanların olması çok güzel. Bu sevindirici ve umut verici.

Arkadaşlar muallim naci hariç hepinizi hatırladım ve tanıyorum. Benim hatırladığım kadarıyla içinizde en büyük yaşta olan Atasen Altun. Ama ben onunda abisi sayılırım.

Sizlerin hepinizi gözümün önünde tek tek hatırladım ve canlandırdım. içinizde en genç ve en yeni olan kim biliyormusunuz Öztürk abinin oğlu ufuk. Bakın arkadaşlar bazı arkadaşların özlemleri ve sevgileri ne kadar çok hoşuma gittiyse, bazı arkadaşlarında agresif hareketleri gözümden kaçmadı. Benim köyümün insanına hep güzel hareketler yakışır. Bizler halen daha köyümüzde yaşadığımız o eski anılarla yaşam gücü buluyoruz. Bu site ve bu yer eski anılarımızı, amacalarımızı, dedelerimizi, tüm dost ve akrabalarımızı hatırlama ve tazeleme yeri değilmidir. Bırakın o zman herkes bi saygı çerçevesinde eskiyi anlatsın, anlatsınki nerden geldiğimizi önce iyice bi hatırlıyalım . Söyleyin bakim; amcamın ayıya bir vuruşta dört tump birden atlattığını içinizde bilmeyen kaç kişi var. Canlarım... ciğerlerim, aşığı ve hala sevdalısı olduğum köyümün güzel insanları. Ne olur hep burda olun. Bi abiniz olarak ben size söz veriyorum. Ben hep burda olacağım ve yaz aylarında köyde bir araya gelme eğiliminiz için elimden geleni yapacağım. Geçmişte yaşanan anıları hatıraları hep yazın . Yazılmasa o anılar hatıralar nasıl canlı kalacak. Lütefen hatıraların ve anıların yazılmasını saygısılık adletmeyin. Ama yazarkende saygı ve sevgi çerçevesini unutmayın. Bakın mesela Eren abinin (amcamın oğlu abim) rakıyı önce tabağa döküp lokma batırdığını bitmeyince verdiğim paraya yazık olacak düşüncesiyle ekmeği doğrayıp kaşıkladığını içinizden kaç kişi biliyor. Ama ne yapsın abim lokantaya giriyor herkes kadeh söylüyor. Bi kadehte bana diyor. Ama rakı olduğunu bilse istemez tabi. Neyse; anlatmak istediğim konular ve anılar o kadar çok ki. önemli olan bunları yaşatmak. İleride köyümüz için ve köylümüz için acaba neler yapabilriz. Sönmek üzerek olan ocaklara birer avuç suda bizmi dökelimm....yoksa arada bir o ocağı ateşleyelimmi?

Sevgili kardeşlerim benim pc 24 saat açık gece ve gündüz farketmez. Beni hatırlayamayan olursa , veya özlem gidermek , veya tanımak yazın anında karşınızdayım. MSN ozkanay2005@hotmail.com mailde aynı.

Sevgiyle ve dostça kalın Özkan DURMUŞ