SEVGİLİ HEMŞERİLERİM. BUGÜN RAMAZAN BAYRAMININ 1. GÜNÜ. HEPİNİZİ SAYGI İLE SELAMLIYOR BAYRAMINIZI KUTLUYORUM. POLAT AYDIN

Hadi diyelimki gurbet bizi bedenen silamizden kopardi. kabullendik. bagrimize tas bastik. ancak sitemim var tum sulobanlilara. nasil mi? Yahu su sanal alemde bazi duygularimizi paylasir olmustuk. Şimdi ne oldu da kimse ugramaz oldu. Yapmayin dostlar sizi çok seviyorum. Gelin birseyler paylasalim. bu boyle gitmez. aslimiz neslimiz yitecek. el olacegiz birbirimize. halbuki biraz kurcalayin hep akrabayiz. oyle sanildigi gibi uzaklarda bir akrabalik degil. 93 harbine kadar gidin yeter. Soyumuz sopğumuz gozler onune serilir. Hadi canlarim dokunun bakalim su tuslara. yazin cizin. okuyun . okutun. Bizde gurur duyalim. Tum dostlarima saglik ve selamet diliyorum.

KOYUMUZ SAKİNLERİNDEN: SENTURK DURAK’İN KAYİPEDERİ SELAHATTİN BEY HAKKİN RAHMETİNE KAVUSMUS. KENDİSİNE ALLAHTAN RAHMET, KEDERLİ AİLESİNE TAZİYELERİMİ SUNARİM. POLAT AYDİN

İNEGOL SAVSATLİLER DERNEGİ BASKANLİGİNE GETİRİLEN SAYİN İBRAHİM KUMAS’İ TEBRİK EDİYOR CALİSMALARİNDE BASARİLER DİLİYORUM.
POLAT AYDİN

KOYLUMUZ: HALAMİN OGLU. ZEKERİYA ÇELİK HAKKİN RAHMETİNE KAVUSMUSTUR. KENDİSİNE ALLAHTAN RAHMET, KEDERLİ AİLESİNE BAS SAGLİGİ DİLERİM. DAYİSİ OGLU POLAT AYDİN

KOYLUMUZ, AKRABAMİZ. SAYİN KERİM ALAGOZ HAKKİN RAHMETİNE KAVUSMUS. KENDİSİNE ALLAHTAN RAHMET KEDERLİ AİLESİNE BASSAGLİGİ DİLERİM. POLAT AYDİN

Canimdan onde tutugum Pinarli(Suloban)koyunun futbol takimina cani gonuldan basarilar diliyorum. Haydi gencler. Polat Aydin

Kiymetli meslektasimiz, buyugumuz: Sayin Zufer Kilic beyin vefatini gec ama uzuntu ile duymus bulunuyorum. Kendisine rahmet, kederli ailesine sabirler diliyorum. Hepimizin basi sag olsun. Milli Guresci ve Ogretmen ordusu mensubu Polat Aydin

BİZİM YENİ YIL KUTLAMASI NASIL İDİ? 1958-1963 yıllarına baktığımızda: Ben ilkokul öğrencisiyim. Köy çocuğuyum. Ailem çiftçilik yaparak yaşamını idame ettiriyor. Her aile ferdinin yaptığı görev var. Mevsim kış. Hayvanların beslenmesi, hayvan barınaklarının temizlenmesi, odun çıra v.s. gibi uğraşlar var. Bana düşen vazifelerde ayak işleri. Çıra ile ışık tutmak, hayvanların yiyeceklerini takip etmek, odun çıra taşımak, neker kırmak su taşımak gibi morbetlik işler. Çiftçinin atı, öküzü, ineği, koyunu, keçisi, kedisi köpeği mutlaka vardır. Olmazsa olmaz. İşte asıl mevzu burada. Çiftçi işlerini her günü adeta nakarat gibi tekrarlar. Arada bazı önemli günler gelir. Geleneklere göre o günleri kutlar. Unuttuğum ve anımsayamadığım ayrıntılar varsa lutfen hoş görün. Yeni yılın birinci günü sabah erkenden davranılır. Hemen barınaktaki en sevimli koyun evin mutfak ve de devamlı oturulduğu bölümüne getirilir. Ona ekmek verilir okşanıp sevildikten sonra yine barınağına götürülür. Malum, koyun: Etinden, sütünden. Yapağısından, derisinden, kuzusundan, derisinden, gübresinden hatta kemiğinden bile faydalandığımız bir hayvandır. Dolayısı ile hem kolay bakılıp beslenebilen, hemde ekonomiye katkısı çoktur. Yılbaşında yeni yıla bolluk ve bereketle girelim diye, koyun tarafından ev ziyaret ettirilmiş olur. Koyunun ayağı iyi gelirmiş geleneği yaygındır. Koyunu olmayanlar ne yapardı? En sevimli hayvanı veya sevdiği insanı bir kandırmaca ile o gün evlerine ilk ayak basan olmasını sağlarlardı. Bazen işler ters gider. En sevmediğiniz bir komşu yada akraba çıka gelir. Geleneğe göre işler bozuk diye düşünülürdü. Bu yaşanmışlık biz çocuklar arasında ballandıra ballandıra anlatılıp giderdi. Bugünki muhabbetlerin hiçbiri yotu. Radyo bile yoktu desem ne dersiniz? Daha sonraları köyümde yeni yıla nasıl girilir bimem. İnanın. Çünkü: 1963 ylından sonra köyümde yeni yılı hiç yaşamadım. Kimbilir belki değişmiştir. Ben yeni yıl eğlence yada kutlamaları yozlaştırlmış olmasına rağmen siz tüm Şavşat’lılara, Pınarlı köyü halkı komşularıma sağlıklı, huzurlu, barış içinde bol kazançlı bir yıl temenni ediyorum. Polat aYDIN 31/12/2007

BİZİM YENİ YIL KUTLAMASI NASIL İDİ?
1958-1963 yıllarına baktığımızda: Ben ilkokul öğrencisiyim. Köy çocuğuyum. Ailem çiftçilik yaparak yaşamını idame ettiriyor. Her aile ferdinin yaptığı görev var. Mevsim kış.
Hayvanların beslenmesi, hayvan barınaklarının temizlenmesi, odun çıra v.s. gibi uğraşlar
var. Bana düşen vazifelerde ayak işleri. Çıra ile ışık tutmak, hayvanların yiyeceklerini takip
etmek, odun çıra taşımak, neker kırmak su taşımak gibi morbetlik işler. Çiftçinin atı, öküzü,
ineği, koyunu, keçisi, kedisi köpeği mutlaka vardır. Olmazsa olmaz. İşte asıl mevzu burada.
Çiftçi işlerini her günü adeta nakarat gibi tekrarlar. Arada bazı önemli günler gelir. Ge-
leneklere göre o günleri kutlar. Unuttuğum ve anımsayamadığım ayrıntılar varsa lutfen hoş
görün.
Yeni yılın birinci günü sabah erkenden davranılır. Hemen barınaktaki en sevimli koyun
evin mutfak ve de devamlı oturulduğu bölümüne getirilir. Ona ekmek verilir okşanıp sevildik-
ten sonra yine barınağına götürülür.
Malum, koyun: Etinden, sütünden. Yapağısından, derisinden, kuzusundan, derisinden,
gübresinden hatta kemiğinden bile faydalandığımız bir hayvandır. Dolayısı ile hem kolay bakılıp beslenebilen, hemde ekonomiye katkısı çoktur.
Yılbaşında yeni yıla bolluk ve bereketle girelim diye, koyun tarafından ev ziyaret ettirilmiş olur. Koyunun ayağı iyi gelirmiş geleneği yaygındır. Koyunu olmayanlar ne yapar-
dı? En sevimli hayvanı veya sevdiği insanı bir kandırmaca ile o gün evlerine ilk ayak basan
olmasını sağlarlardı. Bazen işler ters gider. En sevmediğiniz bir komşu yada akraba çıka ge-
lir. Geleneğe göre işler bozuk diye düşünülürdü. Bu yaşanmışlık biz çocuklar arasında ballandıra ballandıra anlatılıp giderdi. Bugünki muhabbetlerin hiçbiri yotu. Radyo bile yotu
desem ne dersiniz?
Daha sonraları köyümde yeni yıla nasıl girilir bimem. İnanın. Çünkü: 1963 ylından
sonra köyümde yeni yılı hiç yaşamadım.Kimbilir belki değişmiştir.
Ben kutlamalar yozlaşmış olmasına rağmen siz tüm Şavşat’lılara, Pınarlı köyü halkı koşularıma... sağlıklı, huzurlu, barış içinde bol kazançlı bir yıl temenni ediyorum. Polat Aydın 31/12/2007