Gurbet Eğledik

Bir bir kapanıyor köyümde evler
Sanki bir gün gibi geçti seneler
Daha göreceğiz yaşarsak neler
Ne acıdır köyü gurbet eğledik

Hatıralar kaldı onca yerlerde
Kapılar kilitli çoğu evlerde
Yollar ıssız kimse yok çeşmelerde
Ne acıdır yolu gurbet eğledik

Kar üstünde güreş tutan gençler yok
Sert toprağı toz edecek rençber yok
Anlıyorum yüreklerin derdi çok
Ne acıdır kışı gurbet eğledik

Murat der ben yazdım bildiğim kadar
Hala bunlar ne ki daha neler var
Ziyaretler bitmiş gönlüm dost arar
Ne acıdır soyu gurbet eğledik

Murat Demir
Şair
Artvin / Şavşat Yoncalı Köyü

Siğiyalının fıkrasında koliklandım değil loliklandım olacak.

Şavşatlılar çok mağdur yaşamış ve halen daha mağdur yaşamaktadırlar. Devlet kapısında ısrarcı olmadıkları için işlerini yaptırmakdan acizdirler.

Hele Köy Hizmetlerinde çalışan Heder kullanan ve Krayder kullananlara Allah merhamet versin. Çoğu zaman köy yollarına giden "krayder"ler bıçak yere koymadan geri geliyorlar. Pınarlı Köyü Demirciler Mahallesine Mart ayında cenaze götürdük. Kepçe ve Krayder gönderildiği halde bıçak vurmadan geri gittiler ve cenaze kızakla köye çıkarıldı. Ta Erzurumdan gelen insanlar bizim yollarımıza şaşırıp kaldı. Bu durum doğuda veya Güneydoğuda olsa dünyayı başlarına yıkarlar.

Şavşatlılara selamlar.

Bu siteyi hazırlayan tüm emekçi dostlara selam.

Ben bu siteyi ziyaret ettiğimde sanki sanki yıllardır kaybedipte ansızın bulduğum bir dosta rastladım. Bir solukta her tarafa göz attım. Özellikle de kendi köyümle ilgili birkaç satır aradım. Ancak iki resim bir satır bilgiden fazla birşey bulamadım. Hayal kırıklığına uğradım.

Dışarıda onca insanı olan bir köy bu kadar mı unutulur? Dışardakiler bilgi ve teknoloji çağında bu kadar mı bilgi ve teknolojiden bihaber ve uzak yaşarlar? Hiç mi merak etmezler nerde doğdular, nerden geldiler? Yazıklar olsun...

Zaten yıllarca ulaşımdan ticarete, eğitimden kültüre Pınarlı’ya kendilerini sömürttürdüler. Bu günde herşeyin kullanımını onlara bırakıyorlar. Ben bu durumdan utandım. Başka UTANAN varsa yorum-bilgi, resim, fıkra, öykü ... ne varsa bize dair buraya yazsınlar.

tüm dostlara selam.

Satapliya köyünden Mahmut GÜMÜŞ’ü 03.10.2005 tarihinde Trabzon Tıp Fakültesi Yoğun Bakım Ünitesinde yaşama döndüremedik ve kaybettik.

Toprağı bol mekanı cennet olsun.