Bu kitabın yayınlanmasındaki asıl amaç, ilk okuyacağınız "Acil Barış ya da Öç Alan Devlet" yazısındaki görüşlerin tartışmaya açılmasıdır. Kürt sorununun çözülmesinde gelinen son durumun incelendiği bu t-yazıda, değerlendirmeye esas olarak Öcalan'ın savunmasının eleştirisi ışığında çözüm imkanları ve bu bağlamda devlet politikalarının eleştirisi ortaya konulmuştur. Ancak bu yazı tek başına yayınlansaydı, meramını yeterince anlatamayacaktı. Çünkü süreç içinde Kürt sorununa çözüm arayışlarında kökten değişmeler meydana gelmişti. Dolayısıyla ulaşılan son noktadaki çözüm seçeneklerinin farklı tarihlerinin mevcudiyetinden söz etmek mümkün. Ancak kaleme alınmış diğer yazılarda ise, işte bu farklı çözüm tercihlerinin farklı tarihlerini ve eleştirilerini okuyacaksınız.

Kürtler barışı tercih ettiler. Türklerin de bütün kışkırtmalara ve şovenist söyleme karşın, savaş istediği söylenemez. Peki, Türk devleti neyi tercih ediyor? Bu konuda savaş kelimesini kabul etmediği için barış kelimesini de telafuz etmeye yanaşmıyor. Kürt sorununda kendi devlet mantığına uygun bir çözüm bulmaya çalıştığını biliyoruz. Ama şimdi hangi çözümü tercih ediyor? Avrupa'ya endeksli bir çözüm mü? Yani Avrupa Birliği'ne katılma uğruna, onun normlarına cevap ve cevaz verecek tutarlılıkta "dışarıdan ve tepeden demokratikleşme" çizgisinde bir Avrupa devleti olma tercihi mi; yoksa ABD'nin içine sindirebileceği bir normalleşme sürecindeki "otoriter devlet" çizgisinde bir bölge taşeronluğu mu?