Toplum mühendislerinin başlattığı ‘tepeden modernizasyon’un en temel ayağı, ‘Dinde Reform’ adı altında aslında bizzat Kuran’ı değiştirerek evcilleştirme programıdır. Oysa din bir tabudur ve tabular değiştirilemez; ancak yıkılır!

Peki bu mümkün mü?

Reformun edilgen bir nesnesi değil, provakatif bir öznesi olabilecek ‘Öteki Türkiye’ bu durumda neler yapabilir?

Korkarım ki, aristokrat islam Abant Toplantıları’nda, Ahkam Ayetleri’nin imkansızlığını tartışırken; dinamik islam sokaklara çıkıp hayatı ve siyaseti belirleyecek.

Ve umarım ki, türbe yeşilinin hangi tonunun toplumumuza uygun olduğu tartışılırken; sivile çalan ‘haki yeşil’ ton hayatımıza egemen olamaz.