Cinal’a ilk gidişimin üzerinden neredeyse 22 yıl geçti,(ozaman evlerde elektrik yoktu) ama dün ne yediğimi hatırlayamayan ben aradan bu kadar sene geçmesine rağmen o bir aylık süre hala hafızamda dün gibi. ben istanbul’lu misafir olduğum için beni el üstünde tuttular,biz burada alışmışız gece birlere ikilere kadar oturmaya,genede acıkınca yemeğimizi hazırlayan yengeme çok çok teşekkür ederim. gelelim hiç unutamadığım KÖYLE ilgili anıma; ben köye amca oğluyle gitmiştim.tatilin ikinci haftası davar sırası amcamlara geldi, sabah daha karanlıkken kalktık, toparlandı bütün köyün davarı çıkıyoruz arsiyan’a,hava çok soğuk dağda kar var , görünce şaşırıyorum, çünkü biz köyden çıkarken kar yoktu,bütün gün akşama kadar hayvanları otlattık, fakat köye geldiğimizde davarın bir tanesi kaybolmuş o davarın sahibi kimdi bilmiyorum ama bize kimse bi şey demedi zaten o koyun giderken bile aksıyordu, Ogün yanımda olan Yüksel YAŞAR’a ve Saffet’e bu UNUTULMAZ anıyı bana yaşattığı için teşekkür ederim. daha bi kaç tane daha var ama onlarıda sonra ekleyeceğim Meroban’lı MÜZELLEF oğlu Orhan GÜMÜŞ