Bu ümit dünyasının ümitsiz insanıyım
Bahar bitmiş evrenin kışı ben oldum dostlar
Bulutlar mı yazdılar gökyüzüne sevdamı
Karşılıksız sevenin düşü ben oldum dostlar

Dertler başım üstünde şimşek gibi çakıyor
Dost bildiğim insanlar yüreğimi yakıyor
Bakmayın güldüğüme içimden ah çıkıyor
En karamsar gözlerin yaşı ben oldum dostlar

Yarın belki geç olur bugün af diliyorum
Gerçek huzur mezarda bunu da biliyorum
Aç bağrını ey toprak sarındım geliyorum
Feryadi’yim mezarın taşı ben oldum dostlar.