Tarih dokuz yüz seksen altı yirmi bir kasımıydı
Verdi seni Yaradan yuvamıza yeni bir sevinçti
Vardı O’ndan önce bir evlat o da oğlumuzdu
Ne kadar şükretsek az, gelişin bir mutluluktu

Günler aylar geçtikçe sen hızlı büyüyordun
Evimizin hem sesi hem neşesi oluyordun
Kalkıp hemen yürümek için çok acelen vardı
Ancak yere basışında hafif bir aksaklık vardı

Doktorun önerdi bir cihaz kullanacaktın
Onu bir çorap gibi giyip ayağa takacaktın
Kullandıktan sonra birkaç ay bu cihazını
Şükür artık düz basmaya başladın ayağını

Daha iki buçuk yaşında uçağa ilk bindiğinde
Çok heyecanlı idin henüz daha terminalde
Uçak havalanınca pencereden baktın yere
Hemen çektin perdeyi sindin olduğun yere

Sana, niye çektin perdeyi diye sorulduğunda
Sanki önceden çalışmıştın ne cevap vereceğine
Dedin ki aşağıdakiler görmesin bizi, biz de onları
Korkunu belletmeden savdın üstündeki bakışları

Önce ağabeyini verdik mahalledeki okula
Ama sen de istekliydin gitmekte aynı yola
Yaşın daha çok küçükken başladın öğrenmeye
Zordu seni ağabeyinin gelmesini bekletmeye

Daha altı yaşındaydın ilkokula başladığında
Yıl dokuz yüz doksan ikiydi önlükle tanıştığında
Derken çabuk geçti yıllar kaydı zaman elimizden
Seni özel okula göndermek geçti gönlümüzden

Ne çabuk geçti zaman bak geldi lise çağın
Önce İncirli Lisesi sonra Çamlıca oldu durağın
Sayılı günler elbet bunlarda çabucak akıp geçti
Bir de baktık ki lise yılları da böylece gelip geçti

Artık gelmişti üniversiteli olmanın zamanı
Elbette bunun için oturup iyice çalışmalı
Kısmetin gurbette imiş lisansın işletmede
Yaptırdık kaydını Ünye’deki Fakültede

Yıllar akıp gitti bir bir bak geldin son sınıfa
Mezuniyet törenin için kapıldık heyecana
Şükür olsun Allah’a geldik mezuniyet törenine
Şimdi başlayacaksın hayatın başka dönemine

Güzel kızım deriz ki gönlün de bahtın da hep açık olsun
Hayatın her deminde bütün mutluluklar seni bulsun
Sen bozma düsturunu, ahlak ve erdemini hiç sakın
İnsana ve sevdiklerine haz veren bu güzelliklerdir lakin

20 Haziran 2009, Ankara
Kibar Altunal