Yazdılar öğretmen bir kez
Uzak illerle özdeşleştik
Aşmışız Ferhat’ın deldiği dağları
Yanmışız Kerem gibi sensizliklerde.

Haberler salmışız
Kuş kanadıyla
Türküler yakmışız
Karanlık gecelerde
Ak kağıtlar karalamışız
Mum ışığında
Her akışta beş kez kurumuş
Göz yaşlarımız.

Kalmamış derdimizi anlatacak
Ölmüş Tolgom muhtarı
Marko Paşa’mız yok.

Kavak ağaçlarına
Söğüt dallarına
Kurda , kuşa anlatmışız derdimizi
Ortak olmuş derdimize
Çoruh ırmağı
O bile kızmış,
Coşmuş , kabarmış çoğu kez.
O bile
O bile kaybolmuş
Karadeniz’de.