Evden aceleyle çıktım.
Bardağım masada yarımca kaldı,
Hava soğuk nerdeyse buz gibi,
Kar serpiştiriyor ara sıra
Üşüyorum farkında değilim.
Caddelerde benim gibi aceleyle çıkmışlara yana
Yürüdük.
Gördük selamlaşmadık.
Durakta toplandık sadece.
Mesai saatine kıl payı yetiştik
Simitle çay hepimizin öğle yemeği olurken
Biz en az üç değişik yemek hayal ettik.
Yolu ortak kullandık duyguları kişiye özel.
Evde hava aynı sabahtan kaldığı gibi,
Bir bardakta ki çay yok birde geceden sabaha taşınan
Hayalle karışık umutlar.
Önce umutlar göçüyor sonra umudu yitenler.

İsmet Aralık 1992