Şavşatımızın yetiştirdiği yazar Doğan Akhanlı'yı illet bir hastalık yüzünden Almanya'da kaybettik. Abim demekten onur duyduğum insanlardan biri Doğan Akhanlı sende görünmeyenlere karıştın.Her ölüm erken ölümdür ama bu gerçekten erken oldu, köyüne, memleketine hasret gittin abim. 70 li yılların çalışkan, yiğit devrimcilerinden biri olarak yaşayacaksın. Yazdıklarınla bizlere yol göstermeye devam edeceksin. Güle güle abim

Yaklaşık iki aydır hayata tutunma mücadelesi veren Sezai Turan İstanbul' da Başkent hastanesinde yaşam mücadelesini kaybetti.

Eşi Hicran Atabey, çocukları Ceren, Su ve Can, ablaları Engin, Neriman ve Nevin öğretmenlerimize baş sağlığı diliyorum. 

Başımız sağolsun.

Yaklaşık bir ay önce geçirmiş olduğu kalp krizi sonucunda İstanbul Başkent hastanesinde yoğun bakımda yatmakta olan Sezai Turan'a acil şifalar diliyorum

Hayatın acı gerçekleri gelir bir gün vurur ummadığımız bir anda. Bugünde onlardan biri oldu benim için.

ADNAN KESKİN’ in ölüm haberini almak beni çok üzdü.

Yıllarca dostluk ve komşuluk içinde yaşadığımız KESKİN, AYDIN, ALTUN ailelerine başsağlığı dilerken acınızı yürekten paylaşıyorum.

Cihangir Kalyoncu

Gürnatel ( Susuz ) Köyünden Soner Yılmaz'ın eşi Sevgili Mukaddes Ablayı kaybettik.

Soner Dayı, Doğu, Güney, Kuzey ve Nuray büyük acınızı paylaşıyoruz. Başımız sağolsun.

Sevgili babaannem Fitnet Kalyoncu 22.04.2008 tarihinde sabah 05.00 da İstanbul da vefat etmiştir.
Cenazesi 23.04.2008 Çarşamba günü ikindi namazında Şavşat Yeniköy Mahallesinde ki aile mezarlığında defnedilecektir.

Sevenlerine duyurulur.

Tüm sevenlerinin başı sağolsun..

Bugün 12 Eylül ve bende bir şeyler yazmak istedim.

Ülke insanının ve demokrasinin üstünden bir cendere olarak geçen, yüzlerce binlerce genci hapislerde çürütüp, idam ve işkence tezgahlarında yok eden, milyonlarca insanın hayatını karartan, işinden-ekmeğinden-öğreniminden-geleceğinden-hayatından eden, bir gün olarak aklımda 12 Eylül. O kanlı 12 Eylül denilen gün geldi çattı ve sonuçlarını yeniden hatırlamak, bir kez daha tüylerimi ürpertti.

Sonrası malum zaten Özal’lı serbest piyasanın ekonominin, tüm kurum, kuruluş ve değerleriyle birlikte topluma şırınga edildiği, Amerikan kültürünün etkisine girdiğimiz yıllar.

Özal’ın “Her yol mübahçı” zihniyeti
Benim memurum işini bilir, ben zenginleri severim, aklı olan kısa yoldan köşeyi döner, Anayasayı bir kere delmeyle bişe olmaz diyen Özal’ın toplumsal yapıya ektiği tohumlar bugün salkım saçak meyve vermiş durumdadır.

Ben ve benim yaşıtlarım 80 li yıllar ile büyüyen, 90 lı yılları gören, 2000 li yıllarda yaşamaya çalışan, bana göre bir geçiş kuşağıyız. Dünün insani değerlerinin tanığı, bugünün bencilliğin, çıkarcılığın, yozlaşmanın, yabancılaşmanın şikayetçisiyiz.
Çünkü damağımızda geçmişten insani değerlerden, güzelliklerden izler kalmış, onlara hep özlem duymuşuz.

Selvi Boylum Al Yazmalım, Çiçek Abbas gibi filmlerde gerçek aşkı ve sevgiyi, Hababam Sınıfı ile arkadaşlığı afacanlığı, Kemal Sunal, İlyas Salman ve Şener Şen’ in toplumsal konulara yönelik eleştirel bakan güldüren ve düşündüren birçok filmleri ile hayatı ve insanları tanıdık., Yaşar Kemal ile edebiyatımızın büyüklüğünü gördük. Cahit Berkay ile, bu toprakların ezgilerini yeniden dinledik.

Sevginin, dostluğun, kardeşliğin, kardeş gibi arkadaşlığın, paylaşımın, dayanışmanın, yardımlaşmanın, misafirperverliğin, doğallığın, dürüstlüğün, sıcak-içten ilişkilerin, komşuluğun-akrabalığın güçlü bağlarının, gerçek ve tertemiz sevgilerin, asırlık aşkların tanığı olarak, dünden-geçmişten bahsedilince, hep bir burukluk ve özlemle birlikte, yüreğimiz sızlar.

Sizi bilmem ama ben, geçmişteki bu doğallığı, içtenliği, sıcaklığı, KİRLENMEMİŞ İNSANİYETİ, bu İNSANİ DUYGULARI-İNSANİ İLİŞKİLERİ, özlemle ve hüzünle birlikte yeniden yaşıyor ve anıyorum…

Saygılarımla…

Çocuğun gördüğü düştür barış.
Ananın gördüğü düştür barış.
Ağaçlar altında söylenen sevda sözleridir barış. Akşam alacasında, gözlerinde ferah bir gülümseyişle döner ya baba elinde yemiş dolu bir sepet; ve serinlesin diye su, pencere önüne konmuş toprak bir testi gibi ter damlalarıyla alnında... barış budur işte. Evrenin yüzündeki yara izleri kapandığı zaman, ağaçlar dikildiğinde top mermilerinin açtığı çukurlara, yangının eritip tükettiği yüreklerde ilk tomurcukları belirdiği zaman umudun, ölüler rahatça uyuyabildiklerinde, kaygı duymaksızın artık, boşa akmadığını bilerek kanlarının, barış budur işte. Barış sıcak yemeklerden tüten kokudur akşamda yüreği korkuyla ürpertmediğinde sokaktaki ani fren sesi ve çalınan kapı, arkadaşlar demek olduğunda sadece. Barış, açılan bir pencerden, ne zaman olursa olsun gökyüzünün dolmasıdır içeriye. Bir tas sıcak süttür barış ve uyanan bir çocuğun gözlerinin önüne tutulan kitaptır. Başaklar uzanıp, ‘ışık! ışık! ‘ diye fısıldarken birbirlerine! Işık taşarken ufkun yalağından. Barış budur işte. Kitaplık yapıldığı zaman hapishaneler geceleyin kapı kapı dolaştığı zaman bir türkü ve dolunay, taptaze yüzünü gösterdiği zaman bir bulutun arkasından cumartesi akşamı berberden pırıl pırıl çıkan bir işçi gibi; barış budur işte. Geçen her gün yitirilmiş bir gün değil de bir kök olduğu zaman gecede sevincin yapraklarını canlandırmaya. Geçen her gün kazanılmış bir gün olduğu zaman dürüst bir insanın deliksiz uykusunun ardısıra. Ve sonunda hissettiğimiz zaman yeniden zamanın tüm köşe bucağındaki acıları kovmak için ışıktan çizmelerini çektiğini güneşin. Barış budur işte. Barış ışın demetleridir yaz tarlalarında, iyilik alfabesidir o, dizelerinde şafağın. Herkesin ‘kardeşim’ demesidir birbirine, ‘yarın yeni bir dünya kuracağız’ demesidir; ve kurmamızdır bu dünyayı türkülerle. Barış budur işte. Ölüm çok az yer tuttuğu gün yüreklerde, mutluluğu gösterdiğinde güven dolu parmağı yolların, şair ve proleter eşitlikle çekebildiği gün içlerine büyük karanfilini alacakaranlığın... barış budur işte. Barış sımsıkı kenetlenmiş elleridir insanların sıcacık bir ekmektir o, masası üstünde dünyanın. Barış, bir annenin gülümseyişinden başka bir şey değildir. Ve toprakta derin izler açan sabanların tek bir sözcüktür yazdıkları: Barış. Ve bir tren ilerler geleceğe doğru kayarak benim dizelerimin rayları üzerinden buğdayla ve güllerle yüklü bir tren. Bu tren barıştır işte. Kardeşler, barış içinde ancak derin derin soluk alır evren. Tüm evren, taşıyarak tüm düşlerini. Kardeşler, uzatın ellerinizi. Barış budur işte. yalan atla gider, gerçek yürür, yinede tam zamanında yetişir.
1 Eylül Dünya Barış Günü kutlu olsun.

Seninle Şavşat com. vesilesi ile telefonda tanışmıştık sonra beni iş yerine davet ettin ve de dedinki bana "abiciğim benim iki sevdam var, babam ve Şavşat " diye ogün anladımki senin gibi insanlar var oldukça Şavşat’ımza kimse toz konduramayacaktı.

Ve bu sabah ölüm haberini aldım, inanamadım yalan söylüyorlar ,şaka yapıyorlar dedim ama saatler geçtikçe haberin doğru olduğu yayınlandı çok sevdiğin Şavşat com. sitesinden. Aramızdan erken ayrıldın kardeşim daha 2 gün önce bana mesaj atmıştın yine o düzgün şivenle hoşgeldin Cihangir abimiz demiştin, oysa konuşup babana sağlıklar dileyecekken bana o fırsatı vermedin be kardeşim.

Şunu bilki Şavşatlılar ve Şavşat Com. Ekibi senin gibi Şavşat sevdalısını unutmayacak.

Gittiğin yerden bizleri izleyip bize destek vermeni bekliyoruz, senin desteğine her zaman ihtiyacımız olacak kardeşim.

SENİ UNUTMAYACAĞIZ CANIM KARDEŞİM.....