Kaç gündür mesaj tahtamızda tartışılan bir konu var. Dilimiz!. Dil çok önemli bir konu, yöresel dil olarak elbette sahip çıkmamız gerekiyor ama resmi dil olarak kullandığımız Türkçe'mizde elden gitti, gider.
Bu yazıma başlamadan önce şunu belirtmek isterim... Bizler bu yazıları, iş yaşamımızdan ayırdığımız zaman ölçüsünde içimizdeki yazma isteğini, satırlara aktarmaktan ibarettir.. Ancak zaman yetersizliği nedeniyle yazdığımız yazıları düzenlemelere ve kontrollere fazla zaman ayıramadığımızı söylemek istiyorum.
Onlar orta yaşlıydılar. Çocukları vardı. Çocuklar büyümüş her işte onlara yardımcı olmaya başlamışlardı. Bu onları çok mutlu ediyordu. Oysaki çocuklarda okumaktan başka çarelerinin olmadığını biliyorlardı. Onun içindir ki büyük çoğunluğu okudu. Bazıları öğretmen, bazıları hemşire, bazıları da çeşitli devlet memuru olarak yurdun çeşitli yörelerine dağılırken okuyamayanlar ise iş buluruz umuduyla büyük şehirlere giderek Şavşat’ı terk ettiler.