Şavşat Duvar Gazetesi Kadın
Ayşenur ŞAHAN’ın Anısına
Orkideler her yıl başka açar ve orkideler gül yanaklıdır.
Ayşenur iki yıl önce bugün babası için çok kaygılıdır.
İlkbahar güneşi açmış orkideleri besleyecektir oysa
Ve sabahın aydınlığında babasına bakar gözleri…
Bir 7 Nisan sabahı alacakaranlıkta yola çıktığında
Dünya tersine dönecektir de bunu önceden bilircesine
Demetere koşacakken orkideler açsın diye,
Sabah dört sularında yeraltının tanrısı Hadese koşar.
Bırakamaz babasını bir başına Hades yolunda.
Hazırdır baba kız dünyaya borçları yoktur.
Kefenlerini bile hazır edip kendi paralarıyla
Geriye ahde vefa duygusu taşıyan tevlukat bırakıp
Giderken Gül yanaklıdır Ayşenur…
Şimdi duydum ki Hadese bahar gelmiş sayende.
Artık Seni beklemiyor Demeter dünya ışıldasın diye
Her bahar geldiğinde yeraltında orkideler açıyor
Gül yanaklı orkideler Perseponem…
Yeraltına bahar geliyor.
Bu yüzden kökleri yeraltındadır açan her çiçeğin.
Senden gelir Perseponem, Hadesten beslenir.
Demeter yok yeryüzünde son iki binyıldan beri
Tıpkı bu son iki yıldan beri Senin olmadığın gibi
İki senemi çok iki bin senemi?
Sözümü olur ikibin senenin, iki senenin yanında?
Şimdi orkideler açar,gül yanaklı
Şimdi orkideler açar,elma yanaklı,
Karışık denizlerin kokusundadır
Nisan yağmuru getirecektir
Bakın her çiçeğe onun adıdır
Öpüşen sevgilinin dudaklarıdır
Her ölümlü kazanın hüzünlerinde
Dostların ağlayan gözyaşlarıdır…
Bundan tam iki yıl önce bugün elim bir trafik kazası nedeniyle kaybettiğimiz Ayşenur ŞAHAN’ın anısınadır.
06/04/2009
Bu İçerik 1971 Kez Görüntülendi
Yorumlar
Ayşenur Şahan Anısına Yanıt
Sayın Ali Yüksel,
Yazınızı okudukça yüreğim kabardı, sonunu zor getirdim desem yalan olmaz. Ayşenur'u şahsen tanımadım. Siteden tanıştık. Tanışıklığımız ve dostluğumuz iletişim araçları ile sürdü gitti. Artık yüz yüze tanışma anı gelmişti. Tam olarak anımsayamadığım bir Nisan günü çalıştığı iş yerini aradım. Telefona sürekli kendi çıkardı. Bu kez yabancı bir ses vardı. Ayşenur hanım ile görüşecektim dedim. Karşıdan yanıt alamadım uzunca bir süre. Tekrarladım isteğimi. Ve o an... Ayşenur vefat etti beyefendi... Soramadım... Nerde, nasıl diyemedim... Kapanmıştı telefon. Ayşenur'a hafta sonu müsaitsen görüşelim. Aynı zamanda amca ile de (Babası) tanışmış oluruz demekti niyetim. Sanal ortamda başlayıp biten bir dostluğun, ağabi kardeşliğin fiili olarak bittiği bir andı. Ama yüreğimde hiç bir zaman unutamayacağım bir kardeş sevgisi bırakmıştı. Siteye her girişimde Köşki de sanki bizi bekliyor gibi, bir şeyler yazsam yanıtlayacak gibi duruyor adı. Tıpkı kalbimizde duruşu gibi. O bizim içimizdeki çiçek bahçelerinde özgürce dolaşıyor. Tüm nezaketi, araştırmacılığı, sevecenliği ve bilgi birikimi ile.
Yüreğinize ellerinize sağlık diyor, saygılarımı sunuyorum.