Atatürk, bir yurt gezisi sırasında, yolu Amasya’ya düşer. Vali konağında yöre insanlarıyla sohbet ederken, Atatürk’ün gözleri bir ara karşıda oturan, sakalı dizlerine kadar uzamış birine takılır. Ata yanındaki valinin kulağına eğilerek ‘kim bu” diye sorar. Vali cevaben, ‘Paşam bu adam Şıh’tır, yörede çok hatırlısı var” demesi üzerine Ata Şıh’ı yanına çağırarak, ‘bak baba, imanın ölçüsü sakalın boyunda değildir, şunu rica etsem de en azından Peygamber efendimizinki gibi kısaltsan” demesi üzerine Şıh, ‘emrin olur Paşam” diyerek yerine oturur.

Aradan uzun bir zaman geçer. Güçlü hafızası ve işleri takip konusundaki hassasiyeti nedeniyle Ata, bir gün bu hadiseyi hatırlar ve Amasya Valisini telefonla arayarak durumu sorar. Vali nasıl söyleyeceğini bilememekle birlikte, Şıh’ın sakal boyunda en ufak bir kısalmanın olmadığını ve sakalına kimseyi dokundurtmadığını Ata’ya ifade eder.

Atatürk, telefonu kapatır, eline kalemini kâğıdını alarak bir yazı yazar ve Nazımı çağırarak, yazdığı yazıyı Amasya Valiliğine tebliğ etmesini emreder. Ertesi gün Amasya’dan bir haber gelir. Şıh efendi Atatürk’ü görmek üzere yola çıkmış…

Şıh Ankara’ya gelir, Ata’nın karşısına çıkar. Sakal kesilmis, sinekkaydı tıraş olunmuş, saçlar kısaltılmış, kılık kıyafet o biçim, bambaşka bir adam olmuş Şıh Efendi…Atatürk’ün yakın çalışma arkadaşları bu duruma bir anlam veremezler ve Ata’ya, ‘aman Paşam, o Şıh sakalına el bile sürdürmezdi, siz ne yaptınız da sakalını kesmesini sağladınız?” Atatürk gülümser ve yanındakilere dönerek, ‘Dün akşam Amasya Valiliğine bir yazı gönderdim ve bu yazımda, Şıh’ı Afyon Valiliğine atadığımı bildirdim” der.

Ardından da yeni bir yazı hazırlar. Nazıma bu yazıyı da Şıh efendiye vermesini emreder. Yazıda şöyle yazmaktadır:

’İNANCIN ÖLÇÜSÜNÜN SAKALDA OLMADIĞINI ANLADIĞINA SEVİNDİM. VALİLİK MESELESİNE GELİNCE, BUGÜN KOLTUK UĞRUNA KIRK YILLIK SAKALINDAN VAZGEÇEN YARIN BAŞKA ŞEYLER İÇİN MİLLETİNDEN BİLE VAZGEÇEBİLİR. SENİ BÖYLE BİR İKİLEME MAHKÜM BIRAKMAYALIM. Kal sağlıcakla…”