Eskilerden rahmetli Ağacan dedeyi şu an hayatta olupta tanıyanlar vardır. Tabi ki genç kuşaklar anlatılanlardan duymuşlardır onu ve o dönemleri. Ağacan dedenin çocukları ve bir çok yeğeni,torunu akrabası var. Anlatılanlara göre 1937'ye kadar Türkiye ile Rusya arasındaki sınırlar geçişkendir, sert ve keskin sınırlar yoktur. O tarihte sınırlar 2.Dünya savaşı öncesi kesin olarak kapatılmış, karakollar artırılmış ve civar köylerle irtibat kesilmişti. Ağacan dedenin iki kız kardeşi(Nafo ve Subiye) Demirkapı'nın kuzeyindeki köylerde yani sınırlar ile irtibatın kesildiği yerler olan Darchidze ve Shubani köylerinde evlenmişlerdir.Yıllarca kardeşler, yeğenler, kuzenler birkaç kilometre ötede birbirlerini görmeden hasret içinde yaşamış ve pek çoğu itibariyle bu dünyadan göçmüştür.

Ağacan dedenin Gürcistan tarafındaki yeğenleri hala yaşıyor.Demirkapı köyünün hemen kuzeyinde 3-5 km ötede Çiluğ dedikleri yaylada Arsiyan dağını seyrediyorlar.Onlarında çocukları Batum’da yaşıyor.Bu ayın ilk haftası Batum’a gittiğimde kendileriyle tanıştım. Nodari ve Nugzari Japaridze. Biri polis, diğeri şöför. Beni köylerine davet ettiler ama yalavuz değildim, gidemedim. Evlerinde güzel bir akşam yemeği yedik. Türkiye tarafındaki bütün akrabalarına selam söylediler. Bu arada Demirkapı köyünün bizdeki söylenişinin Qurela olduğunu söyleyince, söylediğimi düzelttiler. Gürcüce Qvirala deniyormuş. Qvirili : bağırmak, Qvirala: bağırılan yer.. imiş.(Köy içindeki derenin ve kayalıkların yankısından dolayı konulmuş olabilir.) Hikaye uzun sevgili Demirkapı sakinleri. Özgen ve Selim amcaya durumu anlattım. Haberi olmayanlara buradan duyurayım dedim.