Sıxıyali adamın iki oğlu vardı. Büyük oğlunun evlenme yaşı gelmişti. Sık sık kollarını yana açarak esniyor, bir taraftan da söyleniyordu, -Kırıştıruyer bişe. Küçük kardeş, ağabeyisinin her esnemesinde böyle demesine anlam veremiyordu. Ağabeyi evlenmiş, esneme işi de bitmişti. Birkaç yıl aradan geçince, küçük kardeş de sevdalanmış, sevdalandığı kızla evlenmek istiyordu. Durumu anasına anlatmak isterken, esneyip, kollarını yana açarak; -Ana beni de ağabeg gibi kıruşturiyer.