Zendaba'dan bir kaç arkadaş, sırtalarına azıklarını ve tırpanlarını vurup çayır biçmeye Bilbilan'ın ötelerine gidiyor. Yol uzun, yanlarındaki azık da bitiyor. Canlarını bir köye zor atıyorlar. Bu arkadaşları misafir eden aile sofra hazırlıyor. Kapkacağa bir bakıyorlar, bir kaç gündür hiç suya sokulmamış... Mecburen biraz yiyorlar ama içlerine sinmiyor. Ertesi gün başka bir eve konuk oluyorlar. O evdeki kaplar temiz. Sofraya oturunca, başlıyorlar bir gün önceki kapların kirliliğini anlatmaya... Ev sahibesi kendi kaplranın temizliğinden gayet gururlu... "Eladur gardaş eladur" der. "Onlar ela pisdurlarki kabi kacağı yalatmaya evde bir zağar bile beslemezler."

Muştak Şavşatlı'dan derlenmiştir.