ÖLÜLER DE KONUŞUR
Bizim Rüstem (Gümüş) amca çok güzel halk hikayeleri anlatırdı. Yalnız bir kusuru vardı.Hikayenin gidişatında yeri geldi mi küfürlü konuşmaktan sakınmazdı.Aslında bu bir kusur da sayılmazdı.Çünkü küfürü edilmesi gereken yede ederdi.Bu da anlatıma bir zenginlik,güzellik katardı.
Oğlu Kemal hoca Artvin’in Seyitler (Sotibar)köyünde çalışırken Rüstem amca eşi Gülçiçek nineyle beraber Kemal hocayı ziyarete gittiklerinde,Gülçiçek nine Rüstem amca’ya “ben seni bilurum,şimdi sen burada duramazsın,hekiya falan ağnadursun,qonuşurkan diqqet et küfürli müfürli qonuşma.Oğlumuz burada ögretman,senda ögretman babasisın.Çokayip olur,oğlumuz da biz da çok mahcup olurux.” Diye sıkı sıkı tembihte bulunuyor.
Ziyarete gelenlerle muhabbet ederken Rüstem amca sık sık hisse çıkarılacak kıssalar falan anlatıyor.Her şey normal gidiyor.Gene bir akşam köyde birisinde davetteyken yemekten sonra akşam oturması için diğer köylüler de gelince Rüstem Amcadan bir hikaye anlatmasını istiyorlar.Rüstem amca hemen arkası yarın türünden uzunca bir hikayeyi anlatmaya başlıyor.Gülçiçek ninenin tembihleri kulaklarında ama hikayenin öyle bir yerine geliyor ki küfür etmeden anlatılması mümkün değil.Bir parantez açıp “kimsa qusura baxmasın”.Gülçiçek nineye dönerek “qari senda qosura baxma.Haşa buradan sözum meclistan dişari” diyor ve okkalı bir küfür savuruyor. Hikayeye devam etmek istiyor, ama ne mümkün! odada ki herkes katıla katıla gülüyor.Bir yandan da Gülçiçek nine sinirlenmiş, Rüstem amca ya yaptığı tembihleri de unutmuş olmalı ki kendi kendine ama yüksek sesle “götünda qıl ağardi gena aqılanmadi na zaman aqıllanacax aca bu adam”diye söyleniyor.
Bunu duyan Rüstem amca cevap veriyor.”Aqıllanmam qari,aqıllnmam.Na zaman aqılanurum biliyer misın.O ki dört kişi tabutumun altına girar da yola çıxarurlara o zaman arxamdan bağırursun A-qıl-lan-dıın, a-qıl-lan-dıın.O zaman ben da derım ki hı’ııı!,hı’ııı!...(ölünün “kalkıp he qari aqıllandım” diyecek hali yokya..) diyerek ölülerin dilyle konuştuğunu da gösteriyor.23 Mayıs 2007