Dört kaplumbağa pikniğe çıkmaya karar veriyorlar. Erzakları hazırlayıp yola koyuluyorlar. Bir yıl, iki yıl, beş yıl, on yıl derken 30 yıl sonra piknik yerine varıyorlar. Hemen erzakları çıkarıyorlar, gazozlar, yiyecekler, her şey orta çıkıyor. Gazozlar da şişe gazoz. Ve açacak yok. Tek çözüm birinin eve gidip açacağı alıp getimesi. Doğal olarak en genç kaplumbağayı seçiyorlar. Genç eleman. Giderim, ama bir şartım var, der ve ekler. Buradaki yiyeceklerin hiçbirine ben gelinceye kadar dokunulmayacak. Diğerleri de bunu kabul eder. Elemanımız yola çıkar. Aradan bir, iki, on, yirmi yıl geçer. Bu arada yaşlı kaplumbağalardan birisi fenalaşır. Ölmek üzeredir. Arkadaşları ne yapsa faydasız. Kaplumbağanın son dileği olup olmadığını sorarlar. O da, Gerçi genç kaplumbağaya söz verdik ama şuradaki sarmalardan bir tanesini yesem olur mu der. Diğerleri de kıramaz ve Elbette diyerek sarmalardan birini verirler. Tam ağzına atacağı sırada genç kaplumbağa çalıların arasından fırlar ve Gitmiyorum işte, gitmiyorum, diye feryat eder. Zaten beklemiyeceğınızı biliyordum.