Sevgili şavşat.com: üyeleri, Karınca kararınca ve kendimce. ""her yaşam bir öyküdür""adı ile bir roman yazdım. Bir çok internet sitesinde satışı yapılmaktadır. Bu kitabımdan alarak hem destek vermiş hem yeni şeyler yazmak için yüreklendirmiş olursunuz diye düşünüyorum.
Kısacası hemşeri olark desteğinizi bekliyorum. Sevgilerimle saygılarımla
İsmet Aci 29/08/2010

Çok önceleri köy sitelerinin kurulmasından duyduğum bir endişemi dile getirmiştim. Demiştim ki bu siteler çoğaldıkça ŞAVŞAT.COM’ ilgi azalacaktır. Şimdi baktığımda haksız olmadığımı gördüm. Yanılmayı çok isterdim.
Birlikte olmanın çok güzel yanları var.
Bu üye listesinde kayıtlı dostlardan yeniden yeni yazılar yeni katılımlar bekliyorum. Önce kendim tabi.
Kalın sağlıcakla.15/02/2008

20/10/2007 tarihinde kızmın düğünü vardı. bu düğünde köylülerimim ve tüm davetlilerin gösterdiği ilgiden son derce memnun oldum. bir dilden bin dile yayılır düşüncesiyle herkese çok teşekkür ediyorum. Yüreğiniz sevginiz hiç bitmesin. ismet ACİ 22/410/2007

Bu yılki iznimin bir kısmını çoraklı da geçirdim. Hiç abartı yapmadan bir kaç söz söylemek istedim. Bu mesajımı okluyanların da bana katılacağını sanıyorum. Çok yağmurlu bir yaz olması sebebiyle her yer yem yeşil. insanın gözü yeşile doyuyor. Ne varki yaşananlar hiçte bir şeyin değişmediğini gösteriyor. Bir kere insanlarımız bencil bir o kadar da duyarsız. Gurbette görüp alkışladığını yüzler köyde tanınmıyor. Devletin bu içme suyudur diye köye getirdiği suyu tarlasına bir yerden değil üç yerden bağlıyan benim komşum yüzünüz ak olsun. Hala cehaletin en iyi örneğini veren yaşlım yüzün ak olsun. Üçü bir araya gelince komşunun dedikodosunu yapan insanım yüzün ak olsun. bak gidenler bin hasretle dönüyor. Bu hasretimizin biride sana. Kollarınızı açın bize değiştiğinizi gösterin. üzgünüm. Güzellikler yok değil. şavşat ilçe Milli eğitim Şübe müdürlüğüne bakan Nimet Büyük, İlçe tarımda görevli Selim Genç, Çoraklı köyünün muhtarı Atanur Altun’u samimi davranışlarından dolayı kutluyorum. Her şey gönlünüzce olsun.

Şavşat com’a bir yazı yazdım. Eleştirmişti. Kendini öylece tanıdım. 2006 yılının Artvin gecesi kutlamasında yüz yüze gelerek tanışmış olduk. Sonra hep yazdıklarımı okuyordu, okuduğunu belli etmek için altınada düşüncelerini yazıyordu. Güzel kardeşim sen iyi bir insandın. Ölümün üzdü mekanın cennet olsun
Ama bu olmamalıydı.
ismet ACİ

Büyüklüğünle örnek oldun. Mücadelende yenilmemek adına direndin seni kişiliğinle hep sevdik. Bundan sonrada sevmeye devam edeceğiz. Tarih bir gün seni sayfalarında yazdığında sana işkence edenlerden hiç biri hatırlanmayacaktır.

Geride bıraktıklarına sağlıklı yaşam diliyorum.

Onunla bir akrabamız olarak tanıştım. O; öğretmendi ben öğrenci. Yerinde gül bitecek bir sevgi tokadı vurdu yüzüme demek sen ismetsin, ne kadarda büyümüşsün diye. Şavşata geldiğinde öğretmen olarak, düşüncesinde olanların sayısı çok azdı, sonra arkasında yüzbinler oluştu.
Sonra bir daha görmedim, hep yaşadıklarını, işkencede çektiklerini duydum hafifletilmiş şekilde...
Ve birgün öldüğünü öğrendim. Azraile kinim büyüdü.
Kalanlarına sağlıklar diliyorum. Üzüldüm demek yeter mi bilmem?
İsmet ACİ

Bu sanal alemde eski yeni mesajları okurken aklıma bir konu geldi. Baktım ki herkes tanıdıkları ile sohbet içinde. yani önceden var olanlar. peki yeni dostluklara gereksinim yok mu? Tanımadığımız birine merhaba demek yok mu?
Tüm şavşatlıları önceden tanımadığımız birine merhaba demeye davet ediyorum. Ben hep yapıyorum sizlerede nacizhane hatırlatmak istedim. Kalın sağlıcakla
ismet ACİ

Bu gün Cumartesi.oturdum şöyle sessizce şavşatın köylerini, gezdim.mesajlarına baktım. resimlerine baktım. İnsan ister istemez biraz kendinden uzaklaşınca hemen geri dönme ihtiyacı duyuyor. Bende öyle yapıp tekrara Çoraklı köyüne dönüyor tanıdığım isimleri görünce rahat ediyorum.
Çoraklı köyünün yaşımın elverdiği her anını hatırlıyorum. O yüzdende bu gün geldiğimiz noktada geçmişteki büyüklerimize yakışmadığımızı düşünüyorum.
Çoraklıda yada şavşatın tüm köylerinde hayatın her alanında eşe dosta bağlılık var, yardımlaşma var. Şöyle düşündüm. Diyelim ki mevsim kış Bundan otuz sene önce Çoraklı köyü insanı nerde olur. Kışlık ilerinin başında yanlız mı hayır. Üç beş komşu bir arada. Diyelim ki Mevsim yaz. Çoraklı köyünün insanı nerde olur Yazlık işlerinin başında Yanlız mı hayır. Yine bir birine yakın komşular bir arada yani paylaşımcı, yani yardımlaşmayı seven bir insan yapısı mevcut.
Yıllar akıyor, biz büyüyoruz, yaşlanıyoruz. Gurbet çekiyoruz her birimizi. Çok çeşitli umutlarla terk ediyoruz köyümüzü ilçemizi, İlimizi. Gayet doğal görünüyor. Çünkü doyamıyoruz kendi toprağımızda. Bunların tartışlır ıolması elbette benim şu nadaki işim değil.
Başka illerde başka insanlarla tanışıyoruz. Kültütümüz melezlenme yolunua gidiyor. Artık o yılllar öncesinin paylaşımcı yardımlaşmacı gene Çoraklının o güzelim insanları gidiyor, yerine bencil olmuş, sadece kendini düşünen bir insan grubu ortaya çıkyor. Kendimiz bir birine sıkı sıkıya bağlı bir zincir halkasına benzetirsek, halkalar kopyor. Halka koptukça zincirin o dayanılmaz gücü zayıflıyor. Sonra çırpınıyoruz yeniden halkaları bir araya getirmeye. Öz veri adına kendini bu işe adamış dostlarımız inciniyor yok yere.
Bu Cumartesi yolcuğum sürerken öylesine bir iki laf etmek istedim. Yeniden adı olmasada olan bir beraberlik bir eskiye dönmüşlük örneği yaratılması gerekir diye düşünüyorum.
Bu sadece bizim sorunumuzda değil. Bu göçe mecbur olmuş her yöreninde sorunu. Giderek bencilleşme. Surçi lisan ettimse af derim. Mesaj niyetine yazmadığımdan uzun oldu hoş görülür inşallah.