Yolsuz Yollar!

Köyümüz l965-1966 yıllarında yapılan yollar sonucu motorlu taşıtlarla tanıştı. Bir taraftan insanlar sevinirken, bir taraftanda arazisinden geçen yolun vereceği zararın sonucu için, en sevdiği insanlara sataşıyor, şikayette bulunuyor, yolların günü birlik devam etmesini engelliyordu. Bu engeller halende devam etmektedir.

Günümüzde yolsuz köy en büyük ayıptır. Ancak; bu ayıptan beteride, o güzelim yerlerideki birer karış toprağın yolu genişletmek amacıyla her yıl konu etmeninde bir anlamı yoktur. Yıllarca Kadaget Mahallesindeki yol genişlemesi bir problem oldu. Problemi Kadaget Mahallesi oluşturmadı. Değerli komşularımız, kardeşlerimiz Şenköylü’ler oluşturdular. Şöyleki, kendi mahallelerinde yol genişlemesine karşı koydular ve başardılar. İnsanların iyi niyet ve duygularını istismar ettiler. Kışın kar temizliği yapıldı, ama sepikaloya vardırıldı, oradaki zararlar hesaba katılarak ileriya devam ettirilmedi.

Rahmetli Muhammet Amcamın evinin altında yol genişliğini on metreye çıkartan, binamızın yerini tahrip eden vicdanların inançlarından, insanı duygularından şüphelenilir. Orada arazimizi, evimizin çevresini koruyacak birilerimiz yoktuk. Mudahale yok diye bulduğun toprağı, yeri harman etmenin bir anlamı yoktur.

Memleket özlemi çeken insanlar benim bu duygularımı gayet iyi anlarlar. Bunun maddi boyutu olarak değerlendirenler haksızlık yapmış olurlar. Oradaki o toprağın ve yerlerimizin manevi değeri çok önemlidir.

En doğru olan, bana dilediğinin kat kat fazlası kendine gelsin. "Mal sahibi, mülk sahibi, nerde bunun ilk sahibi." Herşey gönlünüzce olsun. Biz Şenköylüleri cnımız kadar seviyoruz. Gönlümüz sizlerledir. Deryada bir damla kadar sizlerde bizleri seviniz. Eski, evimizin o alt taraflarını inşalla virane etmezsiniz. Toprağın iyice kaymasını önlemek için birkaç araba olsun taş attırırsınız. Normal yol genişliğindeki bölümü kullanırsınız. Selam ve sevgilerimizle. 18.05.2006

Nurbay DEDE

Anne...! Anne...! Her canlı, varlığın temeli. Duyguların en tatlısı. Olmazların olmazı. Siz anneler, anneler gününde hatırlanmamanız mümkün değildir.

Dünyanın en güzel anneleri, köyümüzün dikenli gül bahçesi bağrında, annelik duyguları içerisinde büyümüş, büyümekte olan anneler.

Dilimizdeki, düşünce ve duygularımızdaki en güzel sözcük ve kavram “Anne” adıdır. Annemize, annelere ve anne adaylarına her seslenişimizde, olumsuz düşünceler yok oluyor, sevgimiz coşuyor. Duyguların en büyüğü ve en seveceniyle, Şenköy Köyündeki annelerin, anne adaylarının, kendini Şenköy Köyünden hissedenlerin, annelik şefkati ile yaşantısını sürdüren bütün annelerin, anneler gününü kutlar sevgi saygılarımızla en güzel yaşam ve isteklerinin gerçekleşmesini dileriz.

14.05.2006
Nurbay DEDE ve Ailesi

ANIMSANAN EN GÜZEL GÜN
Anne...! Anne...! Her canlı, varlığın temeli. Duyguların en tatlısı. Olmazların olmazı. Siz anneler, anneler gününde hatırlanmamanız mümkün değildir.

Dünyanın en güzel anneleri, köyümün dikenli gül bahçesi bağrında, annelik duyguları içerisinde büyümüş, büyümekte olan anneler.

Dilimizdeki, düşünce ve duygularımızdaki en güzel sözcük ve kavram “Anne” adıdır. Annemize, annelere ve anne adaylarına her seslenişimizde, olumsuz düşünceler yok oluyor, sevgimiz coşuyor.

Duyguların en büyüğü ve en seveceniyle, Çoraklı Köyündeki annelerin, anne adaylarının, kendini Çoraklı Köyünden hissedenlerin, annelik şefkati ile yaşantısını sürdüren bütün annelerin, anneler gününü kutlar sevgi saygılarımızla en güzel yaşam ve isteklerinin gerçekleşmesini dileriz.

14.05.2006
Nurbay DEDE ve Ailesi

Değerli Çoraklı Köylüler;

Sitede, özellikle Çoraklı Köyü stemizde stem dolu sözlerle yergiler oldukça güzel. Gençlerimiz oldukça duyarlı. Ancak bu güzelliklerin alanında olmaktanda mutluluk duyalım.

Çoraklı Köyünün derneğinin yokluğunu ve kurulamamasının nedenlerini, İstanbul’da yaşayıpta bilmeyen hemen hemen yoktur. Bildikleri halde ısrarla, her fırsatta bu durumu öne çıkarmanın da bir anlamı olmaması gerekir.

Çünkü derneğin kurulmasını canı gönülden engelleyenler, faaliyetlere muhalefet yapanlardır. Köyü için, Çoraklı Köylüleri için olanakları müsait olupta 2 “İki” YTL. Ayda vermeyenlerdir. “Neler yapalım?” diyenlere karşı muhalefetliğini öne çıkarıp davetlere iştirak etmeyenlerdir. Birşeyler yapmak ile, hiç birşey yapmamak, aynı şeydir diyen bir anlayışın ürünleridir. Çünkü girişimdeki bütünlük, iş yapma, insanları yönlendirme, tanıştırma, bir araya gelme gibi etkinliklerle insanlar benliğini kazandıkça rahatsızlıklarda öne çıkmaya başladı.

İş yapmak insanlara karşı hoşgörünmek için olmamalı. Yapılanlardan ve yapılacaklardan ya da yerine getirilemeyen işlerden başkalarını sorumlu tutmak acizliktir. Çünkü; şimdiye kadar yapılanlar bir ilktir. İlkleri gelecektekilerle yorumlara dayalı olarak eleştirmek haksızlıktır. Eleştirilerdeki başarı; yapılanlar yapılacakların teminatına katkısı olması gerekir!..

Bu söylenenlerin hiçkimseye yönelik olduğu sanılmasın. Ama yapılanların akışı bütün koşulların içerisinde, kendisine düşen sorumluluğu da değerlendirsin. Özeleştiriden dönütler algılamaya başlasın.

Çoraklı Köyü denince, Çoraklı Köyündenim diyen, bu söylenenlerden sorumludurlar. Bu sorumluluğu herkesin vicdanında en kutsal değer olarak görüyorum. Saygı ve sevgilerimle.

11.03.2006
Nurbay DEDE

Bu güzelim steye eklenecek yazılar, resimler, yorumlar ve anıların, çevrenin özüne uygun içerikte ve özelliklerini yansıtacak nitelikte olmasına özen gösterilmelidir. Şenköy Köyünün resim Stesindeki görünüm oldukça güzel, Şavşat’ın içeriğini yansıtıyor. Ancak Şenköyü anımsatmıyor. Şünkü Şenköyümüzün tabii güzelliği doğanın bütün nimetlerini yansıtmaktadır. Köyümüzün güzelliğini belirten resimleri en kısa zamanda izlemek umuduyla. Sevgi ve saygılarımla.

Sevgili Arkadaşlar,

Köyümüzle ilgili ilave edeceğiniz resimler, gönül güzelliğini okşayan, köyümüzü yaşatacak imler oluşturan ve geçmişi anımsatır nitelikte olsun. Başkalarına ait resimler belki uzaktan da olsa bizleri okşar ama, kendi köyümüze ait olsun, Köyümüzü hatırlatsın. Yeter ki Çoraklı köyü ile ilgili olsun.

Sevgi ve saygılarımla.

Şavşat çoraklı Köyünün medeni iftiharı, rahmetle andığımız İbrahim ..., Tüm artvin’lileri, Şavşat’lıları çok seven, yardımlarını esirgemeyen kişiliği ile Artvin’in güzelim bağrından koparak gürbet ellerine gelenlere, evini ve kucağını açmış, misafir perverliği ile çevreye örnek olan bir kişiliği vardı. Kendisi İstanbul İtfaiye Müdürlüğünden emekli, Memleketini ve köyünü çok çok seviyordu. Ama bir yaz günü kendisine kara haber yetişti. Doğup büyüdüğü Çoraklı Köyü "GÜNDOĞDU" mahallesinde evler yanmış! ordaki insanları, güzellikleri bildiği için de duygularını aşağıdaki satırlarda dile getirmişti. Kendisinin anısına bu mısraları aktarıyorum.

"KIŞLAYA AĞIT"

Benim anayurdum güzelim Kışla,
Sana kıyanları naletle taşla,
Sakın kaçmayasın yeniden başla,
Güzelim mahalle yaparız seni.

Güzelim yaşamda bu neden olsun,
Bunu tezgahlayan Allahtan bulsun,
Evleri yananlara çok geçmiş olsun,
Güzelim binalar kim yaktı sizi?

O zalim alevler herşeyi yaktı,
Geride kocaman enkazı bıraktı.
Bu neden başladı, bu neden çıktı?
Güzelim mahalle yaktılar seni.

Yaşlısı çocuğu herkes ağladı,
İnsan olanların kalpleri yandı.
Bir anda yok oldun, hatıran kaldı,
Kahrolası hisler yaktılar seni.

Güzelim camiye kimler bakmazdı,
Allaha inanan bunu yapmazdı,
İnancı olanlar hiç mi korkmazdı,
O güzelim cami yaktılar seni.

Yeşilim kavaklara kuşlar konardı,
Çeşitli meyveler,herşeyler vardı.
O zalim alevler sizide yaktı,
Gazele girmeden yaktılar seni.

Sevgili arılar çiçek toplardı,
İnsanlara hizmet ballar yapardı,
Vızıldayıp kanatların çırpardı,
Zavallı arılar!... yaktılar seni.

Küçücük camide emeğim vardı,
Duyunca kalbimde alevler yandı,
Çatıdaki kuşlar açıkta kaldı,
Allahin eviydin, yaktılar seni.

O küçük mahalle mazide kaldı,
Babamın diktiği ağaçlar vardı,
Dallarına civciv kuşlar konardı,
Olmayacak düş uğruna yaktılar seni.

Yaradan var iken bu böyle olmaz,
Ağlayanın malı gülene kalmaz,
Ocaklar sönse de nesiller sönmez...
Böyle birgün gelir yakarlar seni.

Kahrolası çermik girmişti düşe,
Çoraklı Köyünden başlandı işe,
Tırmana tırmana çıktılar başa
O kötü düşünce yaktılar seni.

Cehalet kötü şey ne yazık orda,
Kalbindeki kini vurdular yolda,
Ne sağda aransın, nede solda,
O cahil insanlar yaktılar seni.

Olayı duyunca içten ağladım,
Baba komşular, sizlere yandım,
Herkesin evinde ekmeğin yedim,
Zavallı komşular yaktılar sizi!

Bu şiiri yazdı İbrahim ...,
Yaşandı yıprandı, birgün ölecek,
Bunu yapanlara Allah soracak,
Kalbimdeki sevgi yaktılar seni.

Bu şiir Şavşat Çoraklı Köyünden İbrahim ... tarafından söylenmiş, kendisine Allahtan rahmet diliyoruz.

Nurbay DEDE

Şavşat Çoraklı Köyünün Değerli İnsanları,

Sizler, gelecek nesiyle öyle bir miras bıraktınız ki, hayat hep mutluluk ve sağlık dolu yaşantılarla geçecektir. Lakin herşeyde olduğu gibi insanların mutluluğuna tasa katmak isteyen kişilerin eksik olmadığını kimse inkar edemez. Menfaatinin perde arkasında sırlar dünyasını yansıtan, kendi iç hayalinden geçen birtakım hiziplerin varlığını hep yaşar. Dürüstçe, kendilerini insanların mutluluğuna vermiş, birlik ve beraberliğin sağlanmasında görevini yerine getirmek amacıyla çalışanları kirletmenin, canice hayallerinin benzeri olarak nitelendirirler.

Bunlar parmakla sayılacak kadar azdır. Yalnız azlıkları birşey ifade etmiyor. Emellerinin ve düşüncelerinin üyelerini bulmada hiçte zorlanmıyorlar. Menfaatler önde, bozgun olanların gerçek dünyalarıyla özdeşleştirerek başarılı kılınabiliyorlar.

Kazanacak olan yine de dürüst insanlardır. Kirlilerin yanında dürüstlerin aklanması bu düzende oldukça zordur. Ama şu bir gerçektir ki, dürüstler her zaman ak, geleceğin ufkunda parlayacak birer güneştir.

Köstekçiler, bataklıkta yaşamaya mahkum balıkçıl kuşlardır. Dileğimiz Çoraklı Köylülerin birlik ve dayanışmasında gözleri olanların bu hayalleri gerçekleşmeyecektir. Çünkü Çoraklı Köyündeki benim vatandaşım menfaatinin esiri değildir. Kendisini buna esir edenler mutlaka kötülüklerinin zehiri ile gelip panziherle tedavi görecektir. Dileğimizde bu. B:izler onlara yine gül uzatıyoruz . Çünkü onları onlar erden biz okul, biz çevre ve biz aileyiz. Herkes sağlık ve mutluluk dolu yaşamın uzayan yollarında emin adımlarla devam etmesi en büyük dileğimizdir.

16.01.2005

Nurbay DEDE

İki kişi Kars’tan Ankara’la tren yolculuğu yaparken sohpete başlamışlar. Kars’lı adamcağıza sormuş.
-Siz nerelisiniz?

-Şavşat’lıyım. Diye cevap vermiş.
Adamcağız büyük bir heyecanla;
- Sakın ha... Kocabey’li olmayasan.
Bizimki hiç çekinmeden ve köyü ile köyünün sevecen ve kültürlü insanları ile iftihar edercesine,

-Elbette Kocabeyli’yim. Diye yanıtlar.

Kars’lı adamcağız. Kültürden yana, eğitilmiş insanların çevresini ışıklandıracağını bilen birisi olarak, derki,

-Bak kardeşim, sizin köy Türkiye yönetiminde söz sahibi olmuş, Ankara, İstanbul, İzmir gibi büyük şehirlerde oturmakta, turizm bakımından çevreniz ön almış, festivaller düzenlenmekte, ama ne yazık ki "Şavşat Com" da bir yazınız bile yok...!

Şenköy, Şavşat’ın en zeki ve neşeli insanlarının oluşturduğu ve adını da bundan esinlenerek aldığı serhat köylerimizdendir. Şevresi ormanlık, oksijen deryası ve doğa cennetidir. Şenköylüler için hayat, hoşgörü, komşuluk ilişkileri sevgi, saygı ve yardımlaşmaya dayalıdır. Şenköyümün insanları da gürbette, vatan özlemiyle tutuşanlar geçim sıkıntısından Bursa, Adapazarı ve İstanbul’a (muhacir) göç etmişlerdir. Köydekilere ve muhacir olan bütün Şenköylü Kardeşlerime en derin sevgi ve saygılarımı yollar yüzlerinde eksik olmayan gülücüklerine selamlarımı yollarım. Yüzleri hep gülmesidir en büyük dileğim!... 06.12.2004