Ben Çayağzı Köyünden olmamla beraber işim gereği istanbul da ikamet etmekteyim size anlatacağım maceramız 2003 yılının ağustos ayı izine köye gitmişim köyde geçiyor.

Kışın istanbulda komşu olduğum kasım dayımla ara sıra dışarı çikar iki üç duble parlatırız sonra eve geliriz. yazın köye gitiğimde kasım dayımda koye gelmiş. kendisini ziyarete gittiğimde bana oğlum sen istanbulda hep beni ağırlıyorsun, bari bende seni hazır köye gelmişken bir akşam oturalım ağırlayacam dedi. bende tamam dedim

birgün şavşata çıktım telofonum çaldı arayan dayımdı. dedi oğlum misafirlerde var seni bizim eve bekliyorum. bende pekı dayı şu anda şavşattayım bişey lazım mı dedim yok sen gel yeter dedi. ben yinede bir yetmişlik aldım boş gitmeyeyım diye. neyse uzatmıyayım, dayımlara gıtığimde baktım misafirlere koyden emekli ormancı ismail amca, nihat amca, dayımın oğlu erdin abi, yıne akrabalarımızdan muharrem abi, köyümüzun bekçisi mazlum amca birde mazlum amcanın o zaman daha askerlık yapmamış oğlu var. oda bize hizmet ediyor. birde cafer meydan. kendisi goçebe oda bizimle.

başladık içmeye. altı veya yedi kişiyiz ama içkimiz herkese bir büyük düşecek kadarda çok sıkıntı yok. şimdi bu cafer meydan goç ebe çocukluğunda yukarda bahs ettiğim nihat amcaların harmanda çadırda falan kalmişlar. nihat amcaya karşı saygılı heç saygıda kusur etmiyor. her dubleden sonra nihat efendi benim babamdır diyor başka bişe demiyor. Nihat amcada tabi böbürleniyor tabi bu babamsın kelimeleri devamlı tekrarlanıyor. neyse biraz zaman geçti alkol galıba şişede ki gibi durmuyo. o saygılı cafer meydan giti sanki başka biri geldi. Başladı nıhat ananı bilmem ne edem demin baba diyordu şimdi anasına küfür ediyor. bu arada hepimize kufur ediyor. Dedik ki bunu gonderelim başımıza iş almadan. muharrem abi dediki cafer benim misafirimdir bize götürecem. ama ne mümkün cafer ayakta duramıyor. nasıl gidecek kapıda bir el arabası var ona koydular, götürüyorlar. eve taraf giderken eniş aşağı inmeleri lazım. elarabası ellerinden çıkmazmi aşağısı dikenlık bi yer cafer meydan doğru dikenliğin içine. adam sarhoşya umrunda değil. neyse gittiler evin kapısına kapıyı çalarlar çalarlar kimse açmaz.

muharrem abinin eşi yatmiş. birde kızgın içkililer diye açmiyor kapıyı. muharrem abi yandan çıkıyor kapıyı açıyor. tekrar gelıp cafer meydanı götürecek eve tekrar hanımı kalkıp çabucak kapıyı kapatıyor. bunları eve almıyor. harmandada ot yığını yığılı. bakıyorlar başka çaresi yok.

ikiside otun üstünde yatıyorlar. ben dayımlarda kaldığım için baktım dayım sabah beş kalkmiş. dayı nere gidiyorsun. Dedi oğlum bi bakiyim harmanda yattılar, durum nedır diye. az sonra geldi. dayı ne oldu dedim. dedi oğul üsleri başlari perişan dersın itle boğuşmuş sanki ama cafer meydan diyorki bu harman yaman ey geldi bana yoksa düzelemezdim. adam birkere alışıkya harmana.

yukarıda adı geçenlerin hepsinin affına sığınarak saygılar sunuyorum.

Şefik KAMACI
Çayağzı Köyü